Kalwaria Wileńska od 350 lat przyciąga wiernych

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego w Kalwarii Wileńskiej

Inicjatorem założenia Kalwarii był biskup wileński Jerzy Białłozor, który na ten cel przeznaczył część dóbr biskupich znajdujących się wówczas na obrzeżach miasta. Było to wotum wdzięczności za ocalenie Wilna od Moskali okupujących miasto w latach 1655-1660.

Siedmiokilometrowa droga krzyżowa składa się z 35 stacji. Do zespołu należy również barokowy kościół pod wezwaniem Znalezienia Krzyża Świętego. Wileńska Kalwaria ma też elementy szczególne, takie jak grób żołnierzy AK, przy którym wierni zatrzymują się na Anioł Pański. Rośnie sosna, która ma formę krzyża, a na niej została umieszczona Męka Pańska.

Kalwaria Wileńska została poświęcona 9 czerwca 1669 roku podczas uroczystości Zesłania Ducha Świętego. 350. rocznica przypadła również w Zielone Świątki. 

Zgodnie z wielowielową tradycją, obchodzenie dróżek kalwaryjskich rozpoczynało się 3 maja w uroczystość Znalezienia Krzyża Pańskiego, a kończyło 14 września w święto Podwyższenia Krzyża Pańskiego. 

Zniszczyć Kalwarię Wileńską nie odważyły się nawet władze carskie, choć takie zakusy były. W 1963 roku w ciągu jednej nocy władze sowieckie wysadziły w powietrze wszystkie Bramy Jerozolimskie i kaplice. Ocalały jedynie cztery z nich, znajdujące się przy kościele.

Wierni jednak kwiatami i kamieniami oznaczali miejsca kaplic i – choć mniejszymi już grupami – nadal pielgrzymowali do Kalwarii.

Po odzyskaniu przez Litwę niepodległości władze miasta zezwoliły na odbudowę drogi kzyżowej.