Własne

Akcja Wyborcza Polaków na Litwie zaproponowała mieszkańcom rejonu wileńskiego lifting i ewolucję. Mieszkańcy jednak nie zaufali odmłodzonej fasadzie i postawili na rewolucję. Na ile świadomie, a na ile – eksperymentalnie lub „na złość” – raczej nie dowiemy się. Przegraną „o włos” w II turze prawdopodobnie zaprogramował sukces polskiej partii w I turze, gdy utrzymała 18 mandatów w 31-osobowej Radzie. Już wtedy było wiadomo, że w II turze AWPL-ZChR zagra z „resztą świata” (rejonu wileńskiego i nie tylko). Mam wrażenie, że przegrali „samobójem”. Kroplą, przelewającą czaszę 50% okazali się nie „litewscy nacjonaliści”, walczący o „relituanizację Wileńszczyzny” deweloperką i rozbudową nowych podmiejskich osiedli, a… sam elektorat Akcji Wyborczej, Polacy i inne mniejszości narodowe (ponad 15% w rej. wileńskim). Kilkaset młodych osób, dla których polskość partii nie jest już wartością nadrzędną, a skoro zachowała ona większość w Radzie, to merem może zostać ich oponent – Polak, więc pewnie mocno polskości nie naszkodzi, a być może do porządku przywoła i samowolę ukróci. Czy tej wyborczej zabawie towarzyszyła świadomość, że po nowelizacji ustawy o samorządzie mer nie będzie już „pierwszym z radnych”, tylko władcą rejonowej administracji, istotnego osobowego (i finansowego) zaplecza polskiej partii? Raczej wątpię…