grudzień
Przesilenie zimowe
W Polsce: Dzień Pamięci o Poległych i Zmarłych w Misjach i Operacjach Wojskowych poza Granicami Państwa
Tadeusz Kamil Marcjan Żeleński, pseudonim literacki Boy - polski pisarz, poeta-satyryk, kronikarz, eseista, tłumacz literatury francuskiej, krytyk literacki i teatralny, lekarz, działacz społeczny, wolnomularz. Urodził się 21 grudnia 1874 r. w Warszawie. Od 1881 r. mieszkał w Krakowie, był silnie związany ze środowiskiem artystycznym, jednak studia rozpoczął na wydziale medycznym. Ukończył je ze specjalizacją z pediatrii. Zadebiutował już w 1895 r. cyklem sonetów, ukazującym się w czasopiśmie "Świat". Po ukończeniu studiów przebywał przez rok w Paryżu, tam zafascynowała go literatura francuska, którą później przekładał na język polski. Przez jakiś czas starał się godzić obowiązki lekarza i fascynację życiem krakowskiej cyganerii. Jednak działalność twórcza pociągała go coraz bardziej. W 1906 r. nawiązał współpracę z kabaretem "Zielony balonik", stając się wkrótce głównym autorem jego tekstów, wtedy też zaczął używać pseudonimu Boy. Od 1909 r. zajmował się także przekładami literatury francuskiej, pracy tej poświęcał się do końca życia. Jego dorobek translatorski obejmuje ponad sto tomów zawierających największe arcydzieła literatury francuskiej od średniowiecza aż po współczesność. W czasie wojny pełnił obowiązki lekarza kolejowego. W 1915 r. powołano go do armii austriackiej. W 1919 r. rozpoczął pracę jako recenzent teatralny, a od 1928 r. datuje się jego ożywioną działalność publicystyczną. Z czasem porzucił praktykę lekarską, w 1922 r. przeprowadził się do Warszawy i poświęcił wyłącznie pracom translatorskim, pisarskim i publicystycznym. W 1933 r. powołano go na członka Polskiej Akademii Literatury. We wrześniu 1939 r., tuż po wybuchu II wojny światowej, wyjechał do Lwowa, zajętego już przez wojska radzieckie. Podjął pracę na tamtejszym uniwersytecie w katedrze historii literatury francuskiej. Jednocześnie współpracował z "Czerwonym Sztandarem", lewicowym czasopismem, wydawanym w języku polskim. W nocy z 3 na 4 maja 1941 r. został aresztowany przez wojska niemieckie, które wkroczyły do Lwowa, i 4 lipca rozstrzelany, podobnie jak inni przedstawiciele polskiej inteligencji na stokach Kadeckiej Góry.