Wystawa prac E. Kazimirowskiego w 80 rocznicę powstania "Jezusa Miłosiernego"

Eugeniusz Kazimirowski urodził się w 1873 r. w Wygnance na Podolu. Malarstwo studiował w Krakowie i Monachium. Po 1914 r. zamieszkał w Wilnie, pracował jako nauczyciel rysunku w Seminarium Nauczycielskim. Pracownia i niewielkie mieszkanie artysty mieściły się przy ul. Rasų 6 (obecnie nr 4a). W tym samym budynku mieszkał ksiądz Michał Sopoćko, spowiednik siostry Faustyny. To właśnie ksiądz M. Sopoćko poprosił artystę o pomoc w malarskim zrealizowaniu widzeń Faustyny. W 1936 r. Eugeniusz Kazimirowski opuścił Wilno i osiadł w Białymstoku. Zmarł we wrześniu 1939 r., został pochowany na białostockim cmentarzu farnym.

Poprzez wystawę zorganizowaną staraniem Muzeum Podlaskiego w Białymstoku, Instytutu Polskiego w Wilnie, Hospicjum bł. Michała Sopoćki w Wilnie i kościoła pw. św.św. Franciszka i Bernarda w Wilnie, Eugeniusz Kazimirowski powrócił do Wilna w swej twórczości.

"On właściwie z Wilna nie wyjechał, bo niemalże w każdym kościele jest obraz Jezusa Miłosiernego. Zgromadzenie, które reprezentuję, i hospicjum mieści się w tym miejscu, gdzie Kazimirowski mieszkał. I właśnie ta świadomość obecności Jezusa Miłosiernego w naszym życiu i obrazu pędzla Kazimirowskiego nakazała zrobić to przedsięwzięcie" - powiedziała przełożona Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego w Wilnie siostra Michaela Rak. "W tym roku, w czerwcu, obchodzimy 100-lecie święceń kaplańskich ks. Sopoćki. I wydaje mi się, że to jest plan Pana Boga, że przeszłość powraca do teraźniejszości, żeby tę teraźniejszość ukierunkowywać ku przyszłości. I temu ma służyć ta wystawa - spojrzeniu z nadzieją na przyszłość" - dodała s. Michaela Rak.

Na wernisażu wystawy był obecny między innymi Michał Rzepiak z Gdańska, którego rodzina pochodzi z Wilna. Eugeniusz Kazimirowski mieszkał przez pewien czas w domu pradziadka pana Michała. Artysta sprezentował mu kilka swoich prac, które są w posiadaniu rodziny Michała Rzepiaka, rozsianej po całej Polsce.

Obraz Jezusa Miłosiernego należy do najbardziej znanych w historii Kościoła i we współczesnym świecie wizerunków Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego. Pierwowzór powstał w czerwcu 1934 r. w Wilnie, właśnie w pracowni Eugeniusza Kazimirowskiego. Artysta tworzył go na podstawie wizji siostry Faustyny.

Po raz pierwszy obraz został pokazany wiernym 26 kwietnia 1935 r. w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, czyli w dniu Święta Miłosierdzia Bożego, w Ostrej Bramie w Wilnie. Obecnie obraz pędzla Eugeniusza Kazimirowskiego znajduje się w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego (dawnym kościele Świętej Trójcy) w Wilnie.

Od 1937 r., wraz z szerzeniem się kultu Miłosierdzia Bożego, obraz zaczęto stopniowo kopiować i wydawać w formie obrazków opatrzonych Koronką do Miłosierdzia Bożego. W 1959 r. Stolica Apostolska wydała jednak notyfikację zabraniającą szerzenia kultu, czego wynikiem było usunięcie z wielu kościołów obrazów Jezusa Miłosiernego. W 1965 r. abp Karol Wojtyła rozpoczął w Krakowie proces informacyjny dotyczący życia i cnót siostry Faustyny oraz przygaszonego kultu Miłosierdzia Bożego. Dzięki temu 31 stycznia 1968 r. proces beatyfikacyjny siostry Faustyny został formalnie otwarty w Watykanie, a 15 kwietnia 1978 r. Stolica Apostolska całkowicie unieważniła notyfikację z 1959 r.

Święto Miłosierdzia, ustanowione przez papieża Jana Pawła II, obchodzone jest w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, zwaną obecnie Niedzielą Miłosierdzia Bożego. 

Na podstawie: faustyna.pl, inf.wł.