B. Kamiński, T.A. Pilat: Jesteśmy z Wami!

Fakt, że takie spotkanie odbyło się w Wilnie, nie był przypadkowy. Pogarszająca się sytuacja społeczności polskiej na Litwie budzi coraz większe zainteresowanie i zaniepokojenie nie tylko w Polsce, ale i w środowiskach polonijnych. Przede wszystkim oczywiście ze względu na aktywność wilniuków, których ostatnia wojna i jej skutki rozrzuciły po całym świecie - od Syberii po Kalifornię i od Norwegii po Nową Zelandię. Ale też ze względu na główne wyzwanie łączące Polaków poza Polską: troskę o przyszłość i o młodzież, o zachowanie i przekazanie młodym pokoleniom nie tylko języka pradziadów, ale i polskiej tożsamości, kultury, związków z Macierzą. Właśnie dlatgo litewscy Polacy, zmuszeni coraz ostrzej bronić polskiego szkolnictwa, bedącego wzorem i przykładem dla wielu środowisk polonijnych, okazali się na pierwszej linii frontu. Walka o zachowanie pięknej tradycji, a przede wszystkim zdecydowana postawa w zalewającym Europę morzu kosmopolityzmu, budzą uznanie i szacunek, a najlepszym świadectwem ogólnoświatowej solidarności Polaków są napływające z różnych stron wyrazy poparcia i apele do władz - litewskich i polskich, europejskich i amerykańskich. Nawet gość z Brazylii, Andre Hamerski, przyznał, że zanik znajomości jezyka polskiego w środowisku polonijnym jego kraju także jest wynikiem pewnych działań sprzed lat i nacisków władz - obecnie podobne tendencje, co najmniej dziwne w XXI w., dostrzega na Litwie.

Uczestnicy "polonijnego szczytu" w Wilnie, podobnie jak Kongres Polonii Amerykańskiej tydzień wcześniej, przygotowali rezolucję, w której popierają żądania i dążenia litewskich Polaków. Dla Wilna czy Warszawy to oczywiście nic nowego, ale czy na przykład władze USA mogłaby zainteresować sytuacją pobratymców Tadeusza Kościuszki? Czy ktoś im wytłumaczy, że bohater narodowy Ameryki, podobnie jak zasłużony profesor Harvardu i Berkeley, laureat literackiego Nobla Czesław Miłosz, był właśnie litewskim Polakiem, gente Lituani, natione Poloni, i że ta specyficzna europejska tożsamość jest obecnie niszczona? Czy kraj mieczem i dyplomacją szerzący demokrację oraz wolności obywatelskie, upominający się o prawa człowieka w Chinach, Korei, Libii i Serbii, może na prośbę własnych obywateli wystąpić w obronie kogoś tam, gdzieś na Litwie?