Gość

To była szczególna wizyta. Nie tylko dlatego, że pierwsza po latach: dokładnie przygotowana, wymowna, rozpoczęta od spotkania Pierwszej Pary Rzeczypospolitej z rodakami w DKP i zakończona spotkaniem z polską młodzieżą przy płycie Matki i Serca Marszałka na Rossie. Było wiele pięknych i ciepłych słów Prezydenta Polski, dających nową nadzieję, którą zresztą Polacy na Litwie są karmieni przez polityków z Wilna i Warszawy od prawie 30 lat. Była zaskakująco miła i rzeczowa wypowiedź Prezydent Litwy, po której doprawdy można było uwierzyć, że w sprawach Polaków na Litwie coś wreszcie ruszy. Niewątpliwy sukces, tak bardzo potrzebny w Wilnie i Warszawie. Padły jednak słowa, wypowiedziane trochę kurtuazyjnie, ale na polu minowym polsko-litewskich stosunków właśnie one mogą okazać się najbardziej brzemienne w konsekwencje. Tak jak w sercach i pamięci wileńskich Polaków zapadły niegdyś słowa, że „relacje między Polską a Litwą będą tak dobre, jak stosunki władz Litwy z mieszkającymi tu Polakami”, tak tym razem zauważyli oni wypowiedź o problemach rodaków na Wileńszczyźnie: „niektóre oczekiwania są trochę zbyt wygórowane i to każdy rozumie...”. Chyba jednak nie każdy.