www.magwil.lt

Mirosław Marszewski – wilnianin, lat 28; stan cywilny – żonaty; wykształcenie – magister-inżynier w dziedzinie spawalnictwa i robotyzacji; praca – przedsiębiorca, współwłaściciel spółki; zainteresowania – taniec, historia, działalność społeczna – jest członkiem Rady Związku Polaków na Litwie; rysopis…; cechy szczególne…

Trzymam w ręku opłatek, ale wolałbym trzymać karabin. Gdy jednak zwyciężymy, niech rękę karzącą powstrzyma ręka miłości. Tymi słowami ks. Henryk Hlebowicz zakończył swoje przemówienie na ostatniej wieczerzy wigilijnej społeczności akademickiej Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie w dniu 15 grudnia 1939 roku, kiedy władze litewskie zamknęły słynną wileńską Alma Mater. W tym dniu w kościele św. Jana miało miejsce nabożeństwo kończące działalność uczelni, a wieczorem społeczność uniwersytecka zorganizowała jeszcze w Domu Akademickim wieczerzę wigilijną.

"Piękna Pani z Wilna" – tak ją przedstawiano na salonach petersburskich, warszawskich, krakowskich, na zebraniach towarzyskich, w tajnych kółkach polskich socjalistów… Urodziła się w Wilnie, w 1865 roku, w rodzinie znanego lekarza Konstantego Koplewskiego. Już jako gimnazjalistka stała się aktywną działaczką ruchu socjalistycznego, podejmując się niezwykle niebezpiecznego zadania: przewożenia "bibuły" na trasie Petersburg – Wilno – Warszawa.

Prawda jest bardziej niż oczywista: międzywojenne dzieje Wilna byłyby zdecydowanie uboższe bez osobowości Witolda Hulewicza. Przybysz z zewnątrz, mimo że postrzegany przez miejscowych, skupionych wokół redagowanego przez Stanisława Cata-Mackiewicza "Słowa" "żubrów", jako nietutejszy, który okres wileński w swym życiorysie zaczynał od posady sekretarza w Oddziale Sztuki przy Urzędzie Delegata Rządu, w ciągu lat kilku stał się najważniejszym animatorem życia kulturalnego w grodzie nad Wilią, znajdując wcielenie jako poeta, tłumacz, krytyk literacki, radiowiec, a przede wszystkim jako znakomity organizator jakże licznych, naznaczonych nietuzinkową inwencją twórczą poczynań, że przywołam tu chociażby pracę w charakterze dyrektora programowego radiostacji wileńskiej, utworzenie Związku Zawodowego Literatów Polskich, Rady Wileńskich Zrzeszeń Artystycznych, w skrócie zwanej Erwuzą, zainicjowanie w Celi Konrada Śród Literackich

Jan Konrad Obst był ostatnim prywatnym właścicielem budynku przy zaułku Bernardyńskim 11. Na mocy "Aktu darowizny" z 19 stycznia 1938 roku budynek z założonym przezeń Muzeum Adama Mickiewicza trafił w ręce Uniwersytetu Stefana Batorego. USB rozdysponował przejęte pomieszczenia następująco: założone przez Obsta Muzeum Adama Mickiewicza (trzy pokoje w końcu lewego od wejścia skrzydła) z gotową już ekspozycją przejął i zachował.

Jan Konrad Obst był śpiewakiem operowym, a także redaktorem, wydawcą, historykiem, ale też, co dla nas zresztą najważniejsze – założycielem i pierwszym właścicielem Muzeum Adama Mickiewicza w Wilnie.

W 2021 roku mija 110 lat od dnia założenia Muzeum Adama Mickiewicza w Wilnie. Jednym ze sposobów uczczenia tej rocznicy jest próba ułożenia burzliwych dziejów Muzeum w pewną całość. Niniejszym artykułem otwieram cykl opowieści o tym, jak powstawało wileńskie miejsce kultu Poety i o ludziach, którzy przyczynili się do tego, że Muzeum Adama Mickiewicza wciąż istnieje i może przyjmować gości w swych podwojach.

Święta Bożego Narodzenia wiążą się z wieloma tradycjami. Jedną z nich jest dzielenie się opłatkiem. Ale dlaczego właśnie opłatek znalazł się pośród najważniejszych symboli Świąt Bożonarodzeniowych?

Jan Paweł II od młodości aż do śmierci był bliski światu uniwersyteckiemu. Po jednej z wielu naukowych sesji rzekł: Kiedy przysłuchuję się referatom i dyskusjom uczonych, budzi się we mnie zawsze swego rodzaju zachwyt nad mądrością Stwórcy, który we wszechświat przez siebie stworzony wpisał różnorakie prawa natury, stanowiące podstawę jego stabilności i równocześnie podstawę rozwoju.