www.kurierwilenski.lt

Honorata Łyndo – pozytywnie myśląca, niezwykle kreatywna i utalentowana. Lubi odkrywać smaki zapamiętane z dzieciństwa. Umiejętnie łączy tradycyjną kuchnię z nowoczesnymi technikami przygotowywania potraw. Gotowanie to nie tylko jej praca, ale i pasja. W swej karierze gastronomicznej jako szefowa kuchni żywiła wilnian, turystów przybywających do Wilna, a nawet przedstawicieli placówek dyplomatycznych i ich gości.

Wilno to jedyna stolica krajów bałtyckich niepołożona na morzem. Do Bałtyku z Wilna jest ok. 4 godzin jazdy. Co więc robić w gorące dni? Popularne stały się miejskie kąpieliska, których Wilno ma aż dziewięć: dwa nad Wilią w Wołokumpiach (lit. Valakupiai lub Valakumpiai), jedno nad Wilią w Żyrmunach, po dwie plaże nad jeziorem Baldžio i jeziorem Topele, po jednej nad Zielonymi Jeziorami i nad jeziorem Sałata. Jednak czy ktoś zastanawiał się, jak wileńskie plaże wyglądały 100 lat temu?

Justyna Bielkiewicz (Belkevič) jest absolwentką Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Wilnie. Po studiach pracowała w wielkich korporacjach – MasterCard, Prudential i Salesforce. Dziś mieszka i pracuje w Londynie. „Kurierowi Wileńskiemu” opowiada o otwieraniu własnego biznesu oraz marzeniach o wydaniu tomiku poezji.

Pochodzący z landwarowskiej parafii diakon Dariusz Grażewicz 24 kwietnia został wyświęcony na prezbitera. Święceń kapłańskich udzielił mu podczas mszy świętej w katedrze wileńskiej metropolita wileński abp Gintaras Grušas. To jedyny prezbiter wyświęcony w tym roku w archidiecezji.

W Polsce dzień 8 maja wiąże się z postacią głównego patrona kraju – św. Stanisława, biskupa i męczennika. Pochodzący z Małopolski święty, który zginął na długo przed założeniem Wilna, jest również patronem wileńskiej katedry.

26 kwietnia 1994 r. prezydenci Polski i Litwy Lech Wałęsa oraz Algirdas Brazauskas podpisali „Traktat między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Litewską o przyjaznych stosunkach i dobrosąsiedzkiej współpracy”. Umowa weszła w życie kilka miesięcy później. Faktycznie traktat zakończył XX-wieczne spory polsko-litewskie.

Powieść historyczna różni się od zwykłej. Niektórzy pisarze niezbyt dbają o precyzję historyczną, ale ja do nich nie należę. „Silva rerum III” wyróżnia się tym, że prawie wszyscy bohaterowie są postaciami autentycznymi – mówi „Kurierowi Wileńskiemu” Kristina Sabaliauskaitė. Trzeci tom jej nasłynniejszej powieści ukazał się właśnie po polsku.

Stosy papierów, zdjęć, kartek świątecznych przechowywane są w niejednym domu na Wileńszczyźnie. Czasem przeszkadzają, zajmują niepotrzebnie miejsce, a czasem – stają się bezcennym świadectwem przeszłości. Zależy to nie tylko od oryginalności zbiorów, lecz także od zaangażowania archiwisty amatora. Nie ma wątpliwości, że w tej dziedzinie niedoścignionym wzorem był Jan Pakalnis.

Coraz częściej słyszymy o spotkaniach z dzikimi zwierzętami nie tylko na odludziu, lecz także w mieście, na łące czy na plaży. Znany przyrodnik Selemonas Paltanavičius w rozmowie z „Kurierem Wileńskim” twierdzi, że w ciągu kilkudziesięciu lat nie tylko ludzie się zmienili. Zmieniły się także zwierzęta.