Własne

To moje pierwsze Święto Matki Boskiej Zielnej na Litwie. 15 sierpnia zwykle chodziłam do kościoła w rodzinnej miejscowości na południu Polski, w Beskidzie Wyspowym, albo do Krakowa. Tym razem postanowiłam przypatrzyć się z bliska, jak w Wilnie celebruje się ten dzień. To, co zobaczyłam, było dla mnie zaskakujące pod wieloma względami…

Jak co roku na Dzień Dziecka rodzice zatroszczyli się pewnie o prezenty dla swoich pociech: książki, zabawki, słodycze, inne niespodzianki. Każdy prezent sprawił na pewno ogromną radość obu stronom. Niewielu jednak pomyślało w tym dniu, że są dzieci, dla których najwspanialszym prezentem byliby.... Rodzice. W kilkunastu domach dziecka na Litwie tysiące samotnych serduszek czeka na cud. Cud, który pozwoli cieszyć się z bycia cząstką kochającej rodziny. Około stu dzieci co roku znajduje nowy dom. Aż tyle i tylko tyle. Bez wątpienia zawsze jest to ogromne przeżycie, zarówno dla dziecka, jak i dla nowych rodziców. Z taką właśnie Mamą spotkałam się w przededniu Dnia Dziecka. Przed pięciu laty razem z mężem zostali rodzicami od razu dwojga dzieci. Dwuletniej wtedy Córeczki i sześcioletniego Synka. Wolała zachować anonimowość, ale zgodziła się opowiedzieć swoją historię, bo jak twierdzi, jej również w podjęciu decyzji bardzo pomogły rozmowy z ludźmi, którzy przeszli podobną drogę. Może więc i ta opowieść spowoduje, że ktoś, u kogo myśl o adopcji dopiero nieśmiało kiełkuje, odważy się zrobić pierwszy krok. Zapraszam na pierwszą część tej opowieści.

Już po spotkaniu prezydentów w Warszawie. Prezydenci Łotwy i Estonii wrócili do swoich krajów. Prezydent Litwy nie wróciła, bo i nie wyjeżdżała. Decyzja litewskiej prezydent o nieprzyjęciu zaproszenia prezydenta Komorowskiego została odebrana źle, ale głównie przez politologów. Przez polityków była krytykowana dużo mniej, tak jak i przez społeczeństwo. Kiedy słuchało się litewskiego radia, czytało komentarze na litewskich portalach internetowych, nie opuszczało zdziwienie. „Litewska prezydent pokazała charakter“, „Nie dała się rządzić i pomiatać Palakom“. Zdaniem Litwinów, a również części politologów, zaproszenie prezydenta Komorowskiego mogło być źle skonstruowane, nieumiejętnie ułożone, podobno ton rozmów nie do przyjęcia. Polska i Litwa mają się zastanowić, co dalej...

Stefan Kimso, wieloletni prezes Klubu Sportowego "Polonia", złożył podanie o dymisję. Przyznaje, że na taką decyzję wpływ miało wiele czynników, jak na przykład bezowocne poszukiwania środków na występ KS "Polonia" w litewskiej I Lidze piłkarskiej, a już ostatnią kroplą goryczy była sprawa boiska Szkoły Średniej im. Władysława Syrokomli w Wilnie. Samorząd Miasta Wilna przygotował już decyzję o wynajęciu stadionu szkolnego (przy ul. Linkmenų 8), o którego zagospodarowanie przez wiele lat zabiegał polski klub sportowy, spółce publicznej, której założycielem jest litewski klub "Tukanas".

W miniony weekend wszyscy chyba śledzili los włoskiego wycieczkowca „Costa Concordia“ – ja również. Ze szczególnym zainteresowaniem i sentymentem. Nie bym był fanem katastrof czy wyznawcą kultu „Titanica“, co najwyżej – nosicielem pewnego wirusa, bakcyla – jak kto woli. Ktoś łapie bakcyla na góry, ktoś na żagle czy narty – mnie w ostatnich latach dopadł bakcyl rejsów, a w ubiegłym roku płynąłem właśnie „Costa Concordia“. Też pechowo, ale nie aż tak...

Maryja, Józef, Dzieciątko i pasterze czekają na wiernych w wileńskich kościołach. Prym wiodą szopki tradycyjne, tylko od czasu do czasu pojawiają się oryginalne detale, jak na przykład kaskady wodne. Nudno, bez szaleństw... Ale kto powiedział, że klasyka jest zła. Przecież nie wszystko musi iść z duchem czasu...

Przyznam bez ogródek - z tradycją anglosaską, a szczególnie amerykańską - mam na bakier. Zaczęło się chyba od walentynek (z którymi mam imienno-osobiste porachunki), w miarę dorastania moich dzieci szukam sposobu na Halloween, jednak ostatnio zainteresowało mnie święto, które właśnie obchodzi druga ojczyzna Kościuszki, Pułaskiego i Adamkusa - Dzień Dziękczynienia. W istocie takie nasze dożynki, tyle że z poślizgiem. W Polsce dożynki są po żniwach, u nas, na Wileńszczyźnie - po zebraniu ziemniaków (dokopki), za oceanem - jeszcze później, by dynie przejrzały, a indyk był tłustszy. Wtedy Amerykanie mają już za co Bogu dziękować. My i tak zwykle nie mamy za co, więc cieszymy się, że przynajmniej robota skończona. Ale z tym dziękowaniem to niegłupi pomysł, szczególnie gdy magiczne „proszę”, „dziękuję”, „przepraszam” powoli wypadają z obiegu. Chyba nie tylko na Litwie.

Może litewscy Polacy naprawdę nie znają języka litewskiego, skoro nie mogą odczytać, jak świetna i doskonała jest nowa ustawa o oświacie... To jeden z „odkrywczych“ wniosków nasuwających się po „augustowskich nocach“, czyli czwartym spotkaniu polsko-litewskiej komisji do spraw oświaty mniejszości narodowych w Polsce i na Litwie. W zasadzie, jak i na poprzednich spotkaniach, wszystko się sprowadzało do oceny, że Polacy (ani ci „prawdziwi“ z Polski, z Ministerstwa Edukacji Narodowej, ani ci „swoi-obcy“, czyli Polacy litewscy) nie mają racji i zielonego pojęcia o dobrodziejstwach litewskiej ustawy.

Z okazji 220. rocznicy Zaręczenia Wzajemnego Obojga Narodów, które uzupełniło Konstytucję 3 maja w dniu 20 października 1791 r., do Wilna przybyli członkowie Litewsko-Polskiego Forum Dialogu z Polski. Była to swoista rewizyta - latem delegacja z Litwy gościła w Polsce i została przyjęta przez Marszałka Senatu RP Bogdana Borusewicza. Tym razem delegację z Polski wraz z profesorem Uniwersytetu Gdańskiego dr hab. Dariuszem Szpoperem podejmowano na Uniwersytecie Wileńskim i w litewskim sejmie. Obradującym towarzyszyli koledzy z Litwy - Litwini i litewscy Polacy. Uczestnicy Litewsko-Polskiego Forum Dialogu zostali przyjęci przez przewodniczącą Sejmu Litwy Irenę Degutienė oraz przewodniczących komitetów sejmowych: Valentinasa Stundysa (Komitet Kultury, Nauki i Oświaty) i Emanuelisa Zingerisa (Komitet Spraw Zagranicznych).