Własne

Wnętrze katedry było naturalnym miejscem, w którym nagrobkami, tablicami i rzeźbami upamiętniano zmarłych biskupów wileńskich. Jak pisał Juliusz Kłos w 1923 roku, nagrobków i tablic było wiele, ale sporo z nich, zwłaszcza pochodzących sprzed XVII wieku, zostało zniszczonych. Przy całej skomplikowanej historii Wilna postaci biskupów przechodziły rodzaj weryfikacji, przy czym uznanie ich za „wygodnych” lub „niewygodnych” decydowało, czy dalsze eksponowanie tablicy z ich nazwiskiem jest właściwe.

Mijający 2017 rok obfitował w ważne wydarzenia na Litwie i w świecie. Świat żył wydarzeniami związanymi z Państwem Islamskim, próbami nuklearnymi w Korei Północnej i polityką prowadzoną przez nowego prezydenta USA Donalda Trumpa. Na Litwie jednym z najbardziej ekscytujących wydarzeń było niewątpliwie odnalezienie Aktu Niepodległości. Jaki był ten rok dla Wileńszczyzny i mieszkających na Litwie Polaków? Oto wilnotekowy przegląd najważniejszych wydarzeń 2017 roku.

Światełko Pokoju już wędruje po placówkach i urzędach Wilna i Litwy, a najważniejsze, że już wkrótce będzie rozjaśniać nasze domy i serca. To światełko jest symbolem ciepła, nadziei i pokoju, które mają zamieszkać w nas wszystkich. Nawet gdy przeżywamy trudniejszy okres, a w domu zamiast świątecznego nastoju panuje złość i niezgoda, to musimy zrobić wszystko, by miłość, sprawiedliwość i dobro zwyciężyły. Jeśli uważacie, że nie ma szans tego naprawić, to tylko wyobraźcie sobie, że sam moment odpalania Światła w Betlejem już jest przykładem, że Pokój ma wielką siłę. Betlejem jest położone w Autonomii Palestyńskiej, gdzie konfliktów zbrojnych i ataków terrorystycznych było bardzo wiele i, nie zważając na tak tragiczne warunki polityczne, w 29- letniej historii BŚP, nigdy nie było tak, by Światło nie wyruszyło w świat. Jeżeli Betlejemskie Światło Pokoju przynajmniej na kilka dni mogło zatrzymać wojnę, to na pewno jest w stanie wnieść Pokój do naszych domów.

Wieniec adwentowy, pięknie ozdobiona choinka, kompozycja z gałązek świerkowych – na święta dom powinien być odpowiednio udekorowany. Florystka Maria Oleńska żartuje jednak, że jak ten przysłowiowy szewc, który bez butów chodzi, nieraz dopiero w ostatniej chwili przed świętami zabiera się za dekorowanie własnego domu – tygodnie przed Bożym Narodzeniem to dla niej czas intensywnej pracy.

Kto z nas nie słyszał narzekań i uwag dorosłych podkreślających różnice między pokoleniami - "za moich czasów" - mówią - "życie było wolniejsze, jedzenie zdrowsze, emocje prawdziwsze... ludzie spędzali ze sobą więcej czasu, chętniej się spotykali i więcej czytali". Uwagom dorosłych towarzyszą często moralizatorskie wskazówki typu: "dbaj o zdrowie", "rozwijaj się" i "podejmuj mądre decyzje".

Poczucie dumy, jedności i siły narodu w ostatnich latach przed wybuchem II wojny było bardzo potrzebne. Obchody Święta Niepodległości właśnie w dniu 11 listopada Sejm II RP ustanowił dopiero 23 kwietnia 1937 r. Jesienią tegoż roku 19. rocznicę odzyskania niepodległości po raz pierwszy obchodzono jako święto państwowe, był to dzień wolny od pracy. Ta rocznica musiała być, rzecz jasna, "po wsze czasy związana z Wielkim Imieniem Józefa Piłsudskiego, zwycięskiego Wodza w walkach o Wolność Ojczyzny". Marszałek już wtedy nie żył, wobec czego głównym patronem święta był Edward Śmigły-Rydz. Niestety, tylko dwukrotnie dane było wilnianom obchodzić Dzień Niepodległości w wolnej Polsce - na trzeci rok już nie państwowe, ale chyba najbardziej dramatyczne i przejmujące uroczystości Wilno zorganizowało 11 XI 1939 roku już pod administracją litewską...

"Romantyczność, spokój, prostota, wyniosłość" - jakże trafnie te określenia oddają nastrój związany z każdorazowym kontaktem z wileńskimi nekropoliami. Rossa, Bernardyński, Piotra i Pawła, Antokolski, Kalwaria są najbardziej znane, pamiętać należy też o innych, które są jeszcze w Wilnie, a także tych zlikwidowanych, po których prawie nie pozostał ślad.

"Niepokorni. Niezłomni. Wyklęci" - to tytuł, a jednocześnie główny temat festiwalu filmowego, na który zaproszeni zostali przedstawiciele Związku Harcerstwa Polskiego na Litwie. Odbywał się on 27-30 września w Gdyni. Jak sama nazwa wskazuje, wszystkie filmy oraz wydarzenia skupiały się wokół tematu żołnierzy wyklętych i zakłamanych czasów komunizmu. W ramach festiwalu odbył się także projekt "Młodzi dla Historii", który daje młodzieży możliwość tworzenia filmów, sztuk teatralnych i stylizacji modowych, a jednocześnie poznawania naszej historii pod bacznym okiem uznanych filmowców i twórców. Dlatego więc integralną częścią tej imprezy były warsztaty i dyskusje dla młodych, w których harcerze z Wilna oczywiście też uczestniczyli.

Wczorajsza premiera "Lokisa" w reżyserii Łukasza Twarkowskiego otworzyła 78. sezon w Litewskim Teatrze Narodowym w Wilnie, którego motto brzmi: "Po śmierci prawdy". Niewątpliwie polski twórca zaproponował wileńskiej publiczności zupełnie nowy rodzaj spotkania z teatrem, który wykracza poza ramy tradycyjnej sztuki scenicznej. Po pierwszym zaskoczeniu, które niewątpliwie czeka widzów, warto się w ten multimedialny świat zagłębić i otworzyć na nowy, audiowizualny język teatru.