Własne

W piątek, 1 czerwca br. w Litewskim Narodowym Teatrze Dramatycznym w Wilnie w ramach cyklu „LNDT przedstawia młodych” odbyła się premiera spektaklu Antanasa Obrackasa „Woyzeck”. Niemiecki dramat o biednym i pogardzanym żołnierzu reżyser uzupełnił historią katastrofy lotniczej Germanwings 9525 z 2015 roku. Jedną z głównych ról zagrała Agnieszka Rawdo.

„Całe dzieciństwo spędziłam wśród koszy z palmami. Do przedszkola nie chodziłam, zima mijała przy wijących palmy mamie i babci. Używało się wtedy do mocowania kwiatków nie nici, tylko drutu. Po drucie zostawała duża szpula, stawałam więc na tej szpuli i śpiewałam mamie i babci piosenki. Wtedy nie przypuszczałam, że palmiarstwo będzie moim podstawowym zajęciem” – mówi Agata Granicka, palmiarka w siódmym pokoleniu. Okazało się jednak, że jest po prostu skazana na kontynuowanie rodzinnej tradycji...

Im jesteś starszy, tym większy sens odnajdujesz w harcerstwie. Uświadamiasz sobie, że to nie tylko przygoda, zabawa, ale coś znacznie więcej. Coś, co motywuje do opuszczenia „strefy komfortu”, do działania, do służby – Ewa i Paweł Giliauskasowie z przekonaniem mówią, że harcerstwo dało im odwagę, wiarę w siebie, doświadczenie. I miłość. Dobrali się jak dwie połówki jabłka właśnie dzięki harcerstwu.

Jarmarki urządzane w Wilnie w pobliżu katedry mają swoją długą tradycję. Na przełomie XIX/XX wieku odbywały się tam Kaziuki, do czego jakiś czas temu powrócono. Od kilku lat urządzany jest tam również jarmark bożonarodzeniowy. Sprawdziło się w tym przypadku koliste rozplanowanie stoisk wokół choinki. W marcu i w grudniu plac Katedralny się zaludnia. Mieszkańcy Wilna i okolic, a także turyści przychodzą wówczas tłumnie, aby zapełnić szczelnie jeden z ważniejszych punktów miasta. Plac Katedralny jest jedną z części dawnego kompleksu Zamku Dolnego i łączy się z każdej strony z parkami miejskimi. Tuż obok Pałacu Władców znajdują się wejście i alejki prowadzące do ogrodów Botanicznego i Bernardyńskiego (Sereikiškių parkas, Bernardinų sodas). Teren parkowy biegnie też na północ od katedry, w stronę Nowego Arsenału. Rozciąga się tam zielony obszar, który nazywany jest obecnie skwerem Mendoga, a niegdyś była to część Parku Zamkowego nazywanego Cielętnikiem.

Wnętrze katedry było naturalnym miejscem, w którym nagrobkami, tablicami i rzeźbami upamiętniano zmarłych biskupów wileńskich. Jak pisał Juliusz Kłos w 1923 roku, nagrobków i tablic było wiele, ale sporo z nich, zwłaszcza pochodzących sprzed XVII wieku, zostało zniszczonych. Przy całej skomplikowanej historii Wilna postaci biskupów przechodziły rodzaj weryfikacji, przy czym uznanie ich za „wygodnych” lub „niewygodnych” decydowało, czy dalsze eksponowanie tablicy z ich nazwiskiem jest właściwe.

Mijający 2017 rok obfitował w ważne wydarzenia na Litwie i w świecie. Świat żył wydarzeniami związanymi z Państwem Islamskim, próbami nuklearnymi w Korei Północnej i polityką prowadzoną przez nowego prezydenta USA Donalda Trumpa. Na Litwie jednym z najbardziej ekscytujących wydarzeń było niewątpliwie odnalezienie Aktu Niepodległości. Jaki był ten rok dla Wileńszczyzny i mieszkających na Litwie Polaków? Oto wilnotekowy przegląd najważniejszych wydarzeń 2017 roku.

Światełko Pokoju już wędruje po placówkach i urzędach Wilna i Litwy, a najważniejsze, że już wkrótce będzie rozjaśniać nasze domy i serca. To światełko jest symbolem ciepła, nadziei i pokoju, które mają zamieszkać w nas wszystkich. Nawet gdy przeżywamy trudniejszy okres, a w domu zamiast świątecznego nastoju panuje złość i niezgoda, to musimy zrobić wszystko, by miłość, sprawiedliwość i dobro zwyciężyły. Jeśli uważacie, że nie ma szans tego naprawić, to tylko wyobraźcie sobie, że sam moment odpalania Światła w Betlejem już jest przykładem, że Pokój ma wielką siłę. Betlejem jest położone w Autonomii Palestyńskiej, gdzie konfliktów zbrojnych i ataków terrorystycznych było bardzo wiele i, nie zważając na tak tragiczne warunki polityczne, w 29- letniej historii BŚP, nigdy nie było tak, by Światło nie wyruszyło w świat. Jeżeli Betlejemskie Światło Pokoju przynajmniej na kilka dni mogło zatrzymać wojnę, to na pewno jest w stanie wnieść Pokój do naszych domów.

Wieniec adwentowy, pięknie ozdobiona choinka, kompozycja z gałązek świerkowych – na święta dom powinien być odpowiednio udekorowany. Florystka Maria Oleńska żartuje jednak, że jak ten przysłowiowy szewc, który bez butów chodzi, nieraz dopiero w ostatniej chwili przed świętami zabiera się za dekorowanie własnego domu – tygodnie przed Bożym Narodzeniem to dla niej czas intensywnej pracy.

Kto z nas nie słyszał narzekań i uwag dorosłych podkreślających różnice między pokoleniami - "za moich czasów" - mówią - "życie było wolniejsze, jedzenie zdrowsze, emocje prawdziwsze... ludzie spędzali ze sobą więcej czasu, chętniej się spotykali i więcej czytali". Uwagom dorosłych towarzyszą często moralizatorskie wskazówki typu: "dbaj o zdrowie", "rozwijaj się" i "podejmuj mądre decyzje".