wrzesień
Międzynarodowy Dzień Tłumacza
w Polsce: Dzień Chłopaka
Józef Kazimierz Ziemacki - profesor chirurgii, jeden z odnowicieli Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, honorowy rektor i oficjalny prorektor tej uczelni, działacz społeczny. Urodził się 18 września 1856 r. w Wilnie. W 1866 r. W 1875 r. wstąpił na Wydział Przyrodniczy Uniwersytetu Petersburskiego. W roku 1876 przeszedł do Wojskowej Akademii Lekarskiej w Petersburgu. Jako student założył tajną bibliotekę polską w Petersburgu. Został jej pierwszym bibliotekarzem. Za prowadzenie biblioteki został aresztowany na dwa miesiące, odebrano mu prawo powrotu na Akademię. Kontynuował studia w Dorpacie, w Wiedniu, w Pradze i w Berlinie. W 1884 r. uzyskał stopień doktora medycyny. W 1893 r. otrzymał stopień docenta przy Katedrze Patologii Chirurgicznej na Uniwersytecie Charkowskim. Dzięki swoim zdolnościom chirurgicznym i wiedzy teoretycznej zwrócił na siebie uwagę naukowego świata lekarskiego. W 1896 r. został powołany w charakterze docenta chirurgii przy Katedrze Chirurgii Klinicznej Instytutu Klinicznego dla lekarzy im. W. Ks. Heleny Pawłówny w Petersburgu. W 1900 r. zostaje mianowany Naczelnym lekarzem i chirurgiem Oddziału Klinicznego Szpitala Sióstr Czerwonego Krzyża Pokrowskiego Zgromadzenia w Petersburgu. Na tych stanowiskach pozostał w Petersburgu do maja 1918 r. W międzyczasie założył i przewodniczył Stowarzyszeniu Polskiemu Lekarzy i Przyrodników w Petersburgu. Przez wiele lat prężnie działał jako prezes Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" w Petersburgu. Był członkiem Towarzystwa Chirurgów Rosyjskich im. Pirogowa oraz korespondentem Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego. W 1917 r. uruchomił prywatną lecznicę chirurgiczną w Piatigorsku, na Kaukazie, gdzie spędzał letnie miesiące. W roku 1918 powrócił do Wilna. Od października tego roku czynił starania, by wskrzesić Uniwersytet Stefana Batorego. Gdy pertraktacje z niemieckim dowództwem okupującym Wilno nie powiodły się, 20 i 22 listopada 1918 r. w numerach "Dziennika Wileńskiego" Józef Ziemacki wezwał społeczeństwo polskie do wspólnej restauracji Uniwersytetu w Wilnie. 28 grudnia 1918 r. Komitet Polski - odpowiadając na apel Ziemackiego - postanowił uznać ukaz carski o zamknięciu Uniwersytetu Wileńskiego (z roku 1832) za nieważny i wskrzesić uczelnię. Uczynił to w uchwale opracowanej przez prof. Stanisława Kościałkowskiego. 30 grudnia 1918 r. Komitet Edukacyjny mianował Józefa Ziemackiego pierwszym honorowym rektorem organizującej się uczelni. Pracę przerwała okupacja sowiecka. Sowieccy komisarze zaproponowali warunki, na które Ziemacki nie mógł się zgodzić. Do czasu wkroczeniu wojsk polskich do Wilna prace nad odnowieniem Uniwersytetu toczyły się w konspiracji. 20 kwietnia 1919 r., nazajutrz po odzyskaniu Wilna, Józef Ziemacki został przyjęty na audiencji u Józefa Piłsudskiego. Ziemacki zdał relację Piłsudskiemu z dotychczasowych działań i prosił o wsparcie. Jeszcze w ten sam dzień Naczelnik wydał odpowiednie polecenia dla udzielania wszelkiej pomocy Uniwersytetowi. Piłsudski powierzył prof. J. Ziemackiemu - jako pierwszemu honorowemu rektorowi - dalsze prowadzenie rozpoczętego dzieła. W czerwcu 1919 r. powstał Komitet Wykonawczy Odbudowy Wileńskiego Uniwersytetu pod przewodnictwem J. Ziemackiego. Praca Komitetu polegała na przystosowaniu budynków i gmachów pod przewidziane katedry i sale wykładowe. Wszystkie wysiłki zmierzały ku temu, aby na jesieni 1919 r. Uniwersytet był już czynny. Wielomiesięczne starania zakończyły się sukcesem. Pierwszym oficjalnym Rektorem USB został Michał Marian Siedlecki. Dotychczasowy honorowy Rektor J. Ziemacki został mianowany prorektorem i profesorem Anatomii Topograficznej i Chirurgii Operacyjnej odnowionego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W związku ze wskrzeszeniem Uniwersytetu, w uznaniu zasług dla Polski, Ziemacki został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzonej Polski (Polonia Restituta). Wydał kilka prestiżowych prac naukowych, drukowanych w pismach polskich, francuskich i angielskich. Zmarł 30 września 1925 roku. Jest pochowany na Cmentarzu Bernardyńskim w Wilnie.