wrzesień
Dzień Wieżowców
Książę Janusz Franciszek Ksawery Józef Labre Bronisław Maria Radziwiłł herbu Trąby - książę, polski polityk konserwatywny, senator II Rzeczypospolitej, pretendent do tronu polskiego i litewskiego. Urodził się 3 września 1880 r. w Berlinie. Studiował prawo na uniwersytecie w Berlinie oraz nauki przyrodniczo-ekonomiczne w Wyższej Szkole Leśnictwa w podberlińskim Eberswalde. Podczas I wojny światowej organizował pomoc dla uchodźców z Królestwa Polskiego. Pod koniec 1917 r. prowadził w Niemczech rozmowy dyplomatyczne na temat przyszłości Polski. Rozważano wówczas jego kandydaturę do korony polskiej lub litewskiej jako bliskiego kuzyna Cesarza Wilhelma II. W 1918 r. jako zwolennik Rady Regencyjnej, wrócił do kraju i został członkiem powołanego przez nią rządu Jana Kantego Steczkowskiego. Sprawował funkcję dyrektora Departamentu Stanu. Odpowiadał za politykę zagraniczną, budował zalążki polskiej służby dyplomatycznej. W 1922 r. stanął na czele polskiej delegacji na konferencję rozbrojeniową w Moskwie. Pełnił funkcję prezydenta Polskiego Związku Kawalerów Maltańskich, był jednym z przywódców Stronnictwa Prawicy Narodowej. Przewrót majowy otworzył mu drogę do przejęcia nieformalnego przywództwa wśród polskich konserwatystów. W latach 1928-1935 był posłem na sejm, a w latach 1935-1939 - senatorem. Pracował w komisjach sejmowych, walczył o poprawność stosunków między państwem a Kościołem, sprzeciwiał się zaostrzaniu cenzury. 20 września 1939 r. został aresztowany przez NKWD. Zwolniono go po trzech miesiącach, po interwencji włoskiej rodziny królewskiej. Przełom lat 1939-1940 spędził w Warszawie. Za wiedzą rządu londyńskiego na początku 1940 r. wyjechał do Berlina, aby interweniować w sprawie zmniejszenia skali represji hitlerowskich w Polsce. Po wybuchu powstania warszawskiego aresztowany przez hitlerowców i uwięziony wraz z żoną w Moabicie. Zwolniony już w październiku 1944 r. osiadł w Nieborowie. W styczniu 1945 r. ponownie został aresztowany przez NKWD. Po uwolnieniu pozbawiony wszystkich dóbr zamieszkał w skromnym mieszkaniu w Warszawie. Całkowicie wycofał się z życia politycznego. Zmarł 4 października 1967 r. w Warszawie. Pochowany został na cmentarzu przy kościele oo. bernardynów w Warszawie, w 1972 r. jego zwłoki przeniesiono do grobowca Radziwiłłów w Wilanowie.