Hieronim Stroynowski - polski duchowny katolicki, pijar, biskup wileński, prawnik i ekonomista, profesor i rektor Uniwersytu Wileńskiego. Urodził się 20 września 1752 r. Kształcił się w szkołach pijarskich, w 1766 r. wstąpił do tego zgromadzenia. Święcenia kapłańskie otrzymał 6 kwietnia 1776 r. Od roku 1781 wykładał na Uniwersytecie Wileńskim (wówczas Szkoła Główna Wielkiego Księstwa Literwskiego). Od 1782 r. przebywał w Krakowie, gdzie uzyskał stopień doktora teologii i obojga praw na Uniwersytecie Jagiellońskim (wówczas Szkoła Główna Koronna). W 1783 r. powrócił do Wilna, został profesorem uniwersytetu.
W 1791 r. został przez Sejm Czteroletni powołany do komisji kodyfikacyjnej. W 1793 r. ponownie objął katedrę Uniwersytetu Wileńskiego, a w latach 1799-1808 był jego rektorem. Sejm grodzieński (1793) nominował go do Komisji Edukacji Narodowej. Jako ekonomista był propagatorem i zwolennikiem fizjokratyzmu, jednym z najwybitniejszych fizjokratów na ziemiach polskich. W 1785 r. opublikował dzieło zatytułowane "Nauka Prawa Przyrodzonego, Politycznego, Ekonomiki Politycznej i Prawa Narodów". 20 sierpnia 1804 r. został mianowany biskupem koadiutorem łucko-żytomierskim, a 19 stycznia 1808 r. otrzymał sakrę biskupią. Od 1808 r. był administratorem diecezji wileńskiej, 26 września 1814 r. stał się jej biskupem. W roku 1792 otrzymał medal „Merentibus”, a w 1794 r. został kawalerem Orderu Świętego Stanisława. Zmarł 17 sierpnia 1815 r.