Mieczysław Niedziałkowski, pseudonim Mek - polski działacz socjalistyczny, publicysta. Urodził się 19 września 1893 r. w Wilnie. Uczył się w 1 Gimnazjum Klasycznym w Wilnie. Jako uczeń gimnazjum założył Związek Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej, był także jego przewodniczącym. Od 1912 r. studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Petersburgu, gdzie został prezesem Związku Młodzieży Postępowej. Po utworzeniu w grudniu 1912 r. Unii Stowarzyszeń Polskiej Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej wszedł w skład Biura Wykonawczego dla stowarzyszeń działających w Cesarstwie Rosyjskim. Po wybuchu I wojny światowej na wezwanie ZMP-N wyjechał do Warszawy i podjął pracę w Centralnym Towarzystwie Rolniczym. W 1914 r. wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS). W 1915 r. rozpoczął pracę w Biurze Pracy Społecznej, w tym samym roku został członkiem Warszawskiego Komitetu Okręgowego PPS. Wiosną 1917 r. aresztowany przez władze niemieckie i osadzony na Pawiaku. W listopadzie 1918 r. został naczelnikiem Wydziału Sejmowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, a od stycznia 1919 r. - dyrektorem Biura Konstytucyjnego Prezydium Rady Ministrów. W latach 1921-1925 pełnił funkcję sekretarza generalnego ds. zagranicznych. Wybrany na posła z listy PPS w wyborach parlamentarnych w 1922 r. oraz w wyborach parlamentarnych w 1928 r. Jednocześnie wraz działalnością polityczną i międzynarodową prowadził aktywną działalność dziennikarską. W okresie 1919-1920 redagował pismo teoretyczne "Przedświt", a w latach 1920-1922 - pismo "Trybuna". Był również jednym z czołowych redaktorów "Robotnika". Po wybuchu II wojny światowej uczestniczył czynnie w obronie Warszawy, współorganizując Robotniczą Brygadę Obrony Warszawy. Za udział w obronie Warszawy odznaczony Krzyżem Walecznych. Pełnił funkcję szefa Biura Informacji Prasowej SZP, wydając "Wiadomości Polskie”. 24 grudnia 1939 r. został aresztowany przez Gestapo. Zginął w egzekucji w Puszczy Kampinoskiej w pobliżu miejscowości Palmiry w ramach tzw. Nadzwyczajnej Akcji Pacyfikacyjnej, mającej na celu eksterminację polskiej inteligencji. Został rozstrzelany przez Niemców 21 czerwca 1940 r. w lesie palmirskim pod Warszawą.