sierpień
Międzynarodowy Dzień Pamięci Osób Zaginionych
Aleksander Borejko Chodźko - polski poeta, orientalista i slawista. Urodził się 30 sierpnia 1804 r. w Krzywiczach. Syn Jana i Klary z Korsaków, brat Michała i Józefa. Uczył się w mińskim gimnazjum, gdzie jego wychowawcą był Tomasz Zan. W latach 1820-1823 studiował na Uniwersytecie Wileńskim. Na przełomie lat 1823-1824 aresztowany za uczestnictwo w organizacji Towarzystwa Filaretów. W 1824 r. wyjechał studiować języki i literatury wschodnie do Petersburga, po czym, od 1830 r. przebywał na rosyjskich placówkach konsularnych w Teheranie i w Reszt (Gilanie), badając piśmiennictwo perskie. W roku 1842 osiadł w Paryżu, pracował we francuskim ministerstwie spraw zagranicznych. W latach 1857-1883 był profesorem literatur słowiańskich w Collège de France, objął katedrę zajmowaną przedtem przez Adama Mickiewicza, z którym się przyjaźnił. Wydał "Poezje", potem zaś w języku angielskim i francuskim ogłosił wiele rozpraw dotyczących filologii orientalnej i słowiańskiej. Przełożył perski utwór powieściowy "Padyszach i czterech derwiszów". Napisał też szereg dzieł z zakresu językoznawstwa, etnografii i literatury Bliskiego Wschodu. Z żoną, Heleną Dunin-Jundziłł, miał czworo dzieci. Zmarł 27 grudnia 1891 r. w Noisy-Ie-Sec we Francji.