sierpień
W Polsce: Dzień Energetyka
Maksymilian Maria Kolbe, właściwie Rajmund Kolbe - polski franciszkanin konwentualny, męczennik i święty Kościoła katolickiego. Urodził się 8 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli, niedaleko Łodzi. Jako trzynastoletni chłopiec wstąpił do Małego Seminarium Duchownego 00. Franciszkanów we Lwowie. Nowicjat rozpoczął 4 września 1910 r., otrzymując równocześnie imię zakonne Maksymilian. Pierwsze śluby zakonne złożył 5 września 1911 r. Lata 1912-1919 spędził w Międzynarodowym Kolegium 00. Franciszkanów w Rzymie. Tam przygotowywał się do kapłaństwa. W dniu 1 listopada 1914 r. złożył uroczyste wieczyste śluby zakonne. W 1915 r. otrzymał doktorat z filozofii, a w 1919 r. z teologii. Święcenia kapłańskie przyjął 28 kwietnia 1918 r. Swoje myśli i pragnienia Maksymilian ujął krótko w zdaniu: "Odnowić wszystko w Chrystusie przez Niepokalaną". W 1919 r. Maksymilian wrócił do Polski. W Polsce stworzył silny ośrodek wydawniczy Rycerstwa Niepokalanej, najpierw w Grodnie, a potem w założonym przez siebie Niepokalanowie. W ten sposób powstała w 1927 r. franciszkańska wspólnota, oddana modlitwie, apostolstwu prasy, gorliwemu wypełnieniu Reguły św. Franciszka i wcielaniu w życie najwyższych wartości ewangelicznych. W 1930 r. Maksymilian wyruszył wraz z czterema braćmi jako misjonarz na Daleki Wschód. Przyjęty życzliwie w Nagasaki przez miejscowego biskupa już w maju wydał po japońsku pierwszy numer „Rycerza Niepokalanej”. Tu powstał drugi Niepokalanów. Będąc wiernym zasadzie całkowitego ubóstwa, wspólnota franciszkańska pragnęła zdobyć cały świat dla Matki Bożej. Maksymilian pragnął zakładać coraz to nowe ośrodki, na wzór Niepokalanowa, na całym świecie. W 1936 r. przełożeni odwołali go jednak do Polski. Wrzesień 1939 r. był początkiem bolesnej, zarazem jednak chwalebnej próby krwi. 19 września 1939 r. policja nazistowska wywiozła go wraz z braćmi do obozu koncentracyjnego w Amtitz. W grudniu tegoż roku pozwolono im na powrót do Niepokalanowa. 17 lutego 1941 r. gestapo wywiozło Maksymiliana na Pawiak, później przewieziono go do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Obecność swoją w tym miejscu zagłady zaznaczył o. Kolbe świadectwem heroicznej wiary katolickiego kapłana i franciszkańskiej miłości. W wigilię Wniebowzięcia Matki Bożej, 14 sierpnia 1941 r. Niepokalana wręczyła koronę wiecznej chwały wiernemu Swojemu Rycerzowi. Przeżył wszystkich swoich konających z głodu współmęczenników. Niemcy dobili go zastrzykiem fenolu. Sława świętości o. Kolbego szybko obiegła cały świat. 10 października 1982 r. ojciec św. Jan Paweł II wpisał ojca Maksymiliana Kolbego do grona Świętych Męczenników.