październik
W Polsce: Święto Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych
Jan Bułhak - nestor polskiej fotografii, filozof i teoretyk fotografii. Urodził się 6 października 1876 r. w Ostaszynie pod Nowogródkiem. Od 1919 r. wykładał w Zakładzie Fotografii Artystycznej na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W roku 1927 założył Fotoklub Wileński, był współzałożycielem Fotoklubu Polskiego. Wykonał fotograficzną dokumentację architektury Wilna, Warszawy, Krakowa, Grodna, Zamościa, Lublina, Kazimierza i innych miejscowości w Polsce. W jego pracowni powstało 158 albumów poświęconych miastom i regionom II Rzeczypospolitej. W lipcu 1944 r., w czasie walk o Wilno, spłonęła jego pracownia, a w niej 50 000 skatalogowanych negatywów, dotyczących głownie Wilna i Wileńszczyzny, ale i wielu innych miast Polski oraz niektórych miast niemieckich. Niektóre z negatywów pochodziły z lat 1910-1915. Po II wojnie światowej wraz z synem dokumentował zniszczenia wielu miast Polski. Był współzałożycielem powstałego po wojnie Związku Polskich Artystów Fotografów. Jego legitymacja członkowska ZPAF miała numer 1. Jan Bułhak jest autorem książek: "Fotografia", "Estetyka światła", "Bromografika", "Fotografia ojczysta", "Kraj lat dziecinnych". Był przedstawicielem piktorializmu. W jego fotografiach widoczne są wpływy grafiki i malarstwa. Zmarł 4 lutego 1950 r. w Giżycku.