Stanisław Bonifacy Jundziłł - ksiądz, uczony naturalista i pedagog, wykładowca Uniwersytetu Wileńskiego. Urodził się 6 maja 1761 r. w Jasiańcach w województwie wileńskim. Drogę dydaktyczno-naukową rozpoczął w Szczuczynie Litewskim i w Wilnie. Po pięcioletnim pobycie za granicą (1792-1797), głównie w Wiedniu, gdzie uzupełnił swoją wiedzę przyrodniczą, powrócił do Wilna. Powierzono mu tu stanowisko dyrektora Ogrodu Botanicznego, któremu zapewnił poziom europejski. Po paru latach otrzymał na Uniwersytecie Wileńskim katedrę botaniki i zoologii. Jundziłł był redaktorem i aktywnym współtwórcą miesięcznika „Dziennik Wileński”. Na jego łamach propagował botanikę, ukazując korzyści z jej znajomości. Pisał artykuły z mineralogii, zoologii, ogrodnictwa, weterynarii, gospodarstwa domowego. Zajmował się też satyrą - jako Wawrzyniec Kostrzyca wydawał satyryczne pismo „Bibliophobia”, w którym opisywał historię fikcyjnej Rzyczypospolitej babińskiej z wyraźnymi odniesieniami do rzeczywistych współczesnych postaci. Od 1781 r. pisał pamiętniki, skupiając się głównie na opisie wydarzeń związanych z Uniwersytetem Wileńskim, wileńską kulturą, nauką i wydarzeniami, których był świadkiem. Część jego pamiętników, za pośrednictwem Adama Mickiewicza, trafiła do Biblioteki Polskiej w Paryżu. Część została wydana w „Piśmie Zbiorowym Wileńskim” i „Tygodniku Wielkopolskim”. Stanisław Jundziłł zmarł 27 kwietnia 1847 r. w Wilnie. Pochowano go na Cmentarzu Bernardyńskim. Fot. Nagrobek Stanisława Jundziłła na Cmentarzu Bernardyńskim, wikipedia.org