Gustaw Herling-Grudziński - pisarz, eseista, krytyk literacki, dziennikarz, żołnierz, więzień łagrów. Urodził się 20 maja 1919 r. w Kielcach w spolonizowanej, ale wyznającej judaizm rodzinie żydowskiej. W Kielcach uczęszczał do Gimnazjum im. M. Reja. Następnie studiował filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, pisał dla czasopism "Ateneum", "Pion", "Nowy Wyraz", był kierownikiem tygodnika "Orka na Ugorze". 15 października 1939 r. wraz z kolegami założył jedną z pierwszych polskich organizacji konspiracyjnych - Polską Ludową Akcję Niepodległościową (PLAN). Był jej szefem przez 2 miesiące. W marcu 1940 r. próbował przedostać się z Grodna na Litwę. Wynajęci przez niego przemytnicy okazali się jednak być na usługach NKWD i Grudziński został aresztowany zaraz po opuszczeniu miasta. Umieszczono go w tamtejszym więzieniu, gdzie został skazany na 5 lat pobytu w obozach. Następnie, poprzez więzienia w Witebsku, Leningradzie i Wołogdzie, trafił do łagru w Jercewie. 20 stycznia 1942 r. po dramatycznej głodówce protestacyjnej został zwolniony na mocy obowiązującego już od niemal pół roku układu Sikorski-Majski. Wstrząsający opis rzeczywistości obozowej przedstawił później w książce "Inny świat". 12 marca w miejscowości Ługowoje udało mu się przyłączyć do armii gen. Andersa. Walczył m.in. pod Monte Cassino, za co otrzymał order Virtuti Militari. Po wojnie został emigrantem politycznym. Wraz z żoną przeniósł się do Londynu, gdzie był publicystą londyńskiego tygodnika "Wiadomości". Współtworzył i redagował miesięcznik "Kultura". Był także członkiem Instytutu Literackiego. W połowie 1946 r. przystąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej. W późniejszym okresie współpracował z Komitetem Obrony Robotników i Polskim Porozumieniem Niepodległościowym w kraju. W latach 1952-1955 pracował dla Radia Wolna Europa w Monachium. W 1955 r. osiadł na stałe w Neapolu. W 1998 r. odznaczony Orderem Orła Białego. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 1990 r. został laureatem nagrody literackiej polskiego PEN Clubu im. J. Parandowskiego, w 2000 r. odebrał w Krakowie doktorat honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zmarł 4 lipca 2000 r. w Neapolu.