luty
Dzień Gumy do Żucia
Międzynarodowy Dzień bez Oleju Palmowego
Ignacy Fonberg - polski chemik i doktor nauk medycznych. Urodził się 1 lutego 1801 r. w Bielsku Podlaskim. Ród Fonbergów wywodził się z Warmii i należał do klasy rzemieślniczej. Dziadek Ignacego trafił do Grodna w XVIII za sprawą podskarbiego nadwornego litewskiego Antoniego Tyzenhauza, który tworzył tam fabryki. Ojciec Ignacego był fabrykantem powozów i wyrobów żelaznych w Bielsku Podlaskim. Ignacy uczył się w polsko-niemieckiej szkole powszechnej, w 1817 r. ukończył gimnazjum w Białymstoku. Następnie stdiował na wydziale matematyczno-fizycznym Uniwersytetu Wileńskiego. W tym czasie należał do wileńskiego Towarzystwa Szubrawców. W roku 1822 r. zastąpił na uczelni Jędrzeja Śniadeckiego, rozpoczynając pracę naukową i pedagogiczną. Po zlikwidowaniu Uniwersytetu Wileńskiego został profesorem Akademii Medyczno-Chirurgicznej. W 1842 r. został przeniesiony wraz z innymi kolegami na wydział lekarski uniwersytetu w Kijowie. Stał się sławny dzięki organizowaniu otwartych wykładów publicznych, na których popularyzował nauki przyrodnicze, kursy dla lekarzy, farmaceutów i biologów. W 1854 r. otrzymał najwyższy stopień naukowy - profesora zwyczajnego. Dzięki zdobytej wiedzy z dziedziny chemii starał się ją wykorzystać w procesach technologicznych i produkcyjnych. Jego główne prace naukowe to: "Wykład teorii gorzenia", "Słownik wyrazów chemicznych", "Chemia z zastosowaniem do sztuki i rzemiosł". Ignacy Fonberg zmarł 23 października 1891 r. w Kijowie.