lipiec
Międzynarodowy Dzień bez Toreb Foliowych
Tadeusz Wróblewski herbu Ślepowron - polski prawnik i teoretyk prawa, adwokat, polityk, bibliofil, założyciel Biblioteki Wróblewskich w Wilnie. Urodził się 8 listopada 1858 r. w Wilnie. Był członkiem odrodzonej w początkach XX w. wileńskiej loży "Litwa", od 1921 r. wszedł w skład loży "Tomasz Zan". W 1899 r. założył i prowadził paramasońską organizację „Neoszubrawcy”, nawiązującą do działającego w Wilnie w latach 1817-1822 Towarzystwa Szubrawców. Organizacja ta została rozwiązana w 1914 r. Tadeusz Wróblewski był propagatorem pokojowego współistnienia Białorusinów, Litwinów i Polaków. Był członkiem Litewskiego Towarzystwa Naukowego oraz Litewskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauki. Posiadał obszerną kolekcję pamiątek litewskich lóż wolnomularskich. Większość z tej kolekcji pochodziła od Henryka Tartura z Mińska, rosyjskiego pisarza Ivana Yelagina oraz Emilii Fedorowicz, wdowy po Wacławie Fedorowiczu. W 1912 r. Wróblewski założył bibliotekę. W 1925 r. przekazał bibliotekę Wilnu. Filarem biblioteki były książki rodziców T. Wróblewskiego, jak też te, które sam skupował albo otrzymywał w postaci honorarium. W swym testamencie słynny adwokat zaznaczył, że bibliotekę przekazuje społeczeństwu, jej zbiory nie mogą zostać wywiezione z Wilna. Tadeusz Wróblewski zmarł 3 lipca 1925 r. w Wilnie. Pochowany został na wileńskim Cmentarzu na Rossie.