grudzień
Międzynarodowy Dzień Pocałunku
Szymon Askenazy - polski historyk zajmujący się głównie stosunkami międzynarodowymi w XVIII i XIX w. Urodził się 28 grudnia 1866 r. w Zawichoście. Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim oraz historię na uniwersytecie w Getyndze, gdzie uzyskał stopień profesora. Jako Żyd nie mógł uzyskać pracy na rosyjskim Uniwersytecie Warszawskim, więc przeniósł się do Lwowa. Angażował się w działania na rzecz asymilacji Żydów. W latach 1898-1914 wykładał historię nowożytną i historię Polski na Uniwersytecie Lwowskim. Skupił wokół siebie wielu uczniów. W swoich poglądach politycznych zbliżony był do obozu legionowo-piłsudczykowskiego. Był twórcą lwowskiej szkoły historycznej nazywanej też szkołą Askenazego. Polemizował ze szkołą krakowską. W 1918 r. i ponownie w 1923 r. podjął próbę objęcia katedry na Uniwersytecie Warszawskim, ale z powodu silnej opozycji do powołania go na katedrę w Warszawie nie doszło, mimo że apelowało o to wielu uczonych, polityków i studentów. Szymon Askenazy badał polityczne dzieje Polski XVIII i XIX w. W 1909 r. został członkiem Akademii Umiejętności. W czasie I wojny światowej przebywał w Szwajcarii. Działał tam na rzecz niepodległości Polski, biorąc udział w pracach Szwajcarskiego Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce. W latach 1920-1923 był ministrem pełnomocnym z ramienia Polski przy Lidze Narodów w Genewie. Zmarł 22 czerwca 1935 r. w Warszawie.
-- brak --