czerwiec
Międzynarodowy Dzień Pocałunku
W Polsce: Święto Wojsk Obrony Przeciwchemicznej
Tadeusz Kwiatkowski-Cugow - poeta, prozaik, eseista, satyryk, inspirator wydarzeń artystycznych. Urodził się 22 stycznia 1940 r. w Wilnie przy ulicy Uniwersyteckiej 4. Był synem oficera, z którym nigdy się nie spotkał, i który z tejże Uniwersyteckiej wyszedł 17 września 1939 r., i był widziany w transporcie polskich oficerów do Katynia. W 1945 r. rodzinę Kwiatkowskich deportowano do Polski. Dzieciństwo Tadeusz Kwiatkowski spędził we Włocławku. W 1963 r. zdał na polonistykę na UMK w Toruniu, ale już po pierwszym roku wyjechał z Teatrem Lalkowym, skąd po czterech latach wojaży wrócił do Torunia. Tam spotkał Edwarda Stachurę, pod jego wpływem wyjechał do Lublina, gdzie jako ekstern kontynuował studia w Uniwersytecie Marii-Curie Skłodowskiej. W 1975 r. uzyskał dyplom magistra filologii polskiej. Jako poeta zadebiutował w 1966 r. na łamach dwutygodnika "Kamena". Był członkiem Grupy literackiej "Samsara" i Koła Młodych. W "Życiu Literackim" dopisał do nazwiska pseudonim Cugow. W latach 1983-1992 był redaktorem kwartalnika literacko-artystycznego "Akcent". Promował próby literackie dzieci i młodzieży. Był prezydentem Międzynarodowego Kongresu Poetów "Arcadia". Jego wiersze tłumaczono m.in. na język grecki, francuski, japoński, węgierski, ukraiński, włoski, serbsko-chorwacki, niemiecki, słowacki, czeski. Został wyróżniony i nagrodzony w kilkudziesięciu konkursach literackich. W 1994 r. otrzymał Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za Całokształt Twórczości Literackiej. Wyróżniony też został wieloma odznakami oraz Złotym Krzyżem Zasługi. Tadeusz Kwiatkowski-Cugow zmarł 6 czerwca 2008 r. w Lublinie.