„Z miłością do dworu w Polesiu” koncert Violi Brzezińskiej

Mat. prom. organizatorów

Viola Brzezińska – popularna w Polsce piosenkarka, już jako mała dziewczynka śpiewała wszędzie tam, gdzie się dało – na podwórkowej huśtawce, na szkolnych akademiach, na długich przerwach, dla chorych w pobliskim szpitalu, w kościele.  Przez kilka lat uczęszczała do klasy wiolonczeli i fletu w Giżycku, a następnie do sekcji piosenki w Warszawie. W III klasie licealnej rozpoczęła naukę śpiewu u jednej z najbardziej znanych nauczycielek Eli Zapendowskiej. Szerszej publiczności po raz pierwszy zaprezentowała się w telewizyjnym programie „Szansa na sukces”, który zwyciężyła, brawurowo wykonując piosenkę z repertuaru Alicji Majewskiej pt.: „Jeszcze się tam żagiel bieli”. Jako laureatka „Szansy na sukces” wystąpiła w koncercie „Debiuty” na KFPP w Opolu w 1995 roku, gdzie otrzymała nagrodę główną im. Anny Jantar. Wraz z debiutantami festiwalu opolskiego i Edytą Geppert wyruszyła do Izraela w celu nagrania programu kolędowego dla TVP2. W 2001 roku otrzymała I nagrodę dla najlepszej wokalistki na Festiwalu Młodych Talentów w Rawie Mazowieckiej. W tym samym roku otrzymała wyróżnienie na II Przeglądzie Jazzowym w Łodzi, występując z zespołem TDI. Nagrała kilka piosenek do ścieżek dźwiękowych takich filmów jak „Spona”, „Amok”, „Towar”. Zaśpiewała na płycie „Trzeci wymiar” Roberta Jansona obok Kuby Badacha, Marka Bałaty. W roku 2000 została solistką zespołu „SARUEL”, z którym nagrała kilka płyt, zarówno studyjnych jak i live, koncertowała w różnych miastach Polski, a także dwukrotnie w Italii. 

Gościnnie występowała z rodziną Pospieszalskich w koncertach kolędowych. Gościnnie zaśpiewała z popularnym brytyjskim artystą Chrisem de Burghiem, ponadto z Januszem Bigdą, Krzysztofem Krawczykiem, Krzesimirem Dębskim, Piotrem Rubikiem, Mariuszem Czajką, Magdą Anioł, a także z zespołami: Full Power Spirit, Triquetra, chórem Voce Angeli, TGD, De Mono.

W maju 2008 roku ukazała się jej pierwsza solowa płyta „Przystań”. W 2008 roku wyszła płyta „Czekanie” chóru Ex Nomine z gościnnym udziałem Violi, Jorgosa Skoliasa, Ewy Urygi, Patrycji Goli i Mietka Szcześniaka.

Viola występuje na licznych scenach europejskich (najczęściej we Francji, Niemczech, Litwie, Węgrzech, Włoszech), jak również w Kanadzie i USA. Jest niezwykle doświadczoną nauczycielką wokalu i często prowadzi warsztaty śpiewu dla środowisk artystycznych. Dwóch jej uczniów zostało zwycięzcami znaczących polskich festiwali muzyki dziecięcej.

Polesie. Co najmniej od pierwszej połowy XVIII w. miejscowe dobra, wraz z niedalekimi Mielegianami i Krykianami, znajdowały się w ręku Kublickich. W drugiej połowie XVIII w. ich właścicielami byli wojski inflancki Kazimierz Piotr Kublicki i jego żona Justyna, która ufundowała kościół w Mielegianach. W pierwszej połowie XIX w. majątek należał do braci Stanisława i Adolfa Kublickich, którzy zaangażowali się w organizację powstania listopadowego w powiecie zawilejskim (święciańskim). 

W latach 1845-1848 właścicielem dóbr był już tylko Adolf Kublicki. W 1864 r. Polesie kupił na licytacji Rosjanin Paweł Lubimow, który w 1886 r. odsprzedał je płk. Fiodorowi von Exe. Po 1921 r. majątek nabył Romuald Brzeziński, po nim Polesie przejął Edward Brzeziński, zapewne syn. Ostatnią dziedziczką była jego żona Władysława Brzezińska, którą w czerwcu 1941 r. Sowieci zesłali do łagrów.

W Polesiu urodził się Wincenty Bortkiewicz (1776-1838), uczestnik powstań kościuszkowskiego i listopadowego. Brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej 1792 r., a w insurekcji kościuszkowskiej służył jako porucznik artylerii, walczył m.in. na warszawskiej Pradze, gdzie został ranny i dostał się do niewoli rosyjskiej. Po zwolnieniu wrócił w rodzinne strony i zajmował się majątkami Polesie i Pelikany, pełnił także urząd wicemarszałka szlachty powiatu zawilejskiego. Podczas powstania listopadowego Komitet Tymczasowy powierzył mu dowództwo sił zbrojnych w tym powiecie. Na ich czele pomagał zdobyć Wilno 17-20 kwietnia 1831 r. Pod naciskiem Rosjan Bortkiewicz na początku maja wyprowadził oddziały zawilejskie do powiatu dziśnieńskiego, skąd wraz z innymi dowódcami wycofał się na Żmudź, gdzie dowodził połączoną kawalerią trzech powiatów w czasie potyczki pod Wiżunami. Później wyjechał do Warszawy, gdzie pozostał do upadku powstania. Za udział w tych walkach został odznaczony Orderem Virtuti Militari. Aresztowany i uwięziony przez władze carskie, w 1833 r. został zesłany do Wołogdy. Zmarł na wygnaniu w guberni smoleńskiej.

Dawny majątek jest położony kilkaset metrów na południe od wsi, na niewielkim wzniesieniu otoczonym dwoma ramionami rzeki Konciarzyny. Na wierzchołku wzniesienia, w otoczeniu pozostałości niewielkiego parku, zachowały się fragmenty ruin dworu, zniszczonego podczas II wojny światowej lub tuż po jej zakończeniu. Ocalały dwa narożniki budowli i rumowisko gruzów. Do północnego obrzeża parku przylega zarośnięta sadzawka. Z innych obiektów dworskich przetrwał zespół budynków gospodarczych wzniesionych z kamienia polnego w pierwszej połowie XIX w. Do niedawna opuszczone, były one całkowicie zdewastowane i poza domem stróża znajdowały się w ruinie. Kilka lat temu prywatny właściciel starannie wyremontował dom stróża, chlew i lodownię, ruiny unikatowej obory na półkolistym planie otoczył przeszklonym pawilonem (jest tam obecnie sala koncertowa, tzw. „Podkowa”), a w pobliżu starych zabudowań wzniósł nowy drewniany dom mieszkalny. Najciekawszym z zachowanych obiektów dworskich jest dom stróża, mieszczący obecnie prywatną klinikę. Jego architektura ma cechy późnego klasycyzmu. (Źródło: Grzegorz Rąkowski „Kresowe rezydencje. Województwo Wileńskie”, 2017, s. 2018-219).

Istnieje możliwość zorganizowanego dojazdu zamówionym autobusem z Wilna (wyjazd o godz. 14.00 spod kościoła św. Piotra i Pawła; powrót o godz. 23.00). Przed koncertem przewidziany jest wykład eksperta ds. dziedzictwa Petrasa Kanevičiusa na temat historii dworu. Dodatkowe informacje w sprawie dojazdu i wykładu: asta.vaitkeviciene@paliesiausdvaras.lt.

Organizator: Dwór w Polesiu; Partner: Instytut Polski w Wilnie.