Wędrownicy - kim są i dlaczego zimą nocują w lesie?

W lutym zaczęły pojawiać się w sieci zdjęcia dokumentujące zimową wyprawę wędrowników pod namioty, a znajomi zaczęli mnie pytać "po co ci harcerze to robią?". Przyznam, że miałam problem z podaniem jednoznacznej odpowiedzi, więc postanowiłam zgłębić temat.

Kim są wędrownicy?

Statut określa, że wędrownicy to harcerze powyżej 16. roku życia, którzy charakteryzują się odmienną formą pracy - wędrówką. Literatura metodyczna dodaje, że wędrowników wyróżnia aktywna postawa wobec otaczającego ich świata. Ich dewiza: "Wyjdź w świat, zobacz, pomyśl, pomóż, czyli działaj".

"Drużyny wędrownicze to grupy osób wychowanych zgodnie z ideałami harcerskimi i z już prawie ukształtowanym kręgosłupem moralnym, którym harcerska prostota bycia, radość służby, wędrowanie w poszukiwaniu siebie, swego miejsca w tym świecie są bliskie sercu" - kontynuuje swe rozważania dh. przewodnicząca organizacji ZHPnL Sabina Maksimowicz. 

Druhna Karolina Volotko - przedstawicielka 9 WDW "VIA" przekonuje, że bycie wędrownikiem to możliwość wykorzystania posiadanych doświadczeń i przeżywanie nowych przygód na poziomie organizacji, a nie tylko drużyny. "Wędrownik to starszy harcerz, który zna wszystkie gry terenowe i harcerskie wyjazdy na pamięć, dlatego potrzebuje czegoś nowego. Wędrownik to osoba, która ma doświadczenie w organizowaniu zbiórek, biwaków itp. i jest zawsze chętna do pomocy harcerzom. Jest to osoba, która w Związku działa przez długi czas i może być dodatkową pomocą dla nowych drużynowych i przybocznych".

Jaką rolę wędrownicy odgrywają w Związku Harcerstwa Polskiego na Litwie?

Obecnie z Związku Harcerstwa Polskiego na Litwie działają trzy męskie drużyny wędrownicze i pięć drużyn żeńskich. Osoby należące do tej grupy nie tylko pracują na poziomie związku, aktywnie uczestniczą w kształceniu młodszych harcerzy, ale też dużo czasu i uwagi poświęcają własnemu rozwojowi.  

Druhna przewodnicząca jest przekonana, że dla ZHPnL wędrownicy to perspektywa na przyszłość. "To kadra instruktorska, która nie zatraciła smaku przygody, więc też charakteryzuje ją duża dawka entuzjazmu i lekkości w podejmowaniu nowych wyzwań. Wędrownicy wzbudzają ekscytację wśród młodszych członków organizacji, którzy, oglądając relacje z przygód wędrowniczych, oczekują, że kiedyś też tak będą mogli."

Obecny wędrownik 13 WDW Czarna trzynastka Lucjan Szymanel potwierdza, słowa dh. Sabiny: "Zostałem wędrownikiem, bo było to moje marzenie. Zawsze brałem z nich przykład. Byli mądrzejsi i silniejsi ode mnie. To budziło we mnie ogień i siłę, by pędzić za nimi i być jak oni".

Jak rozpoznać harcerza wędrownika w grupie szarych mundurów? 

Jeżeli promieniująca pasja, optymizm i chęć działania nie wskażą na odpowiednie osoby, to zerknijmy na mundur. Szukajmy naramiennika wędrowniczego, na którym będzie odwzorowany symbol - wędrownicza watra. Jest to ognisko ułożone w sposób skautowy na tzw. długie palenie. Tworzą je trzy skrzyżowane polana i znajdujące się nad nimi trzy płomienie. Polana ogniska symbolizują zasady pracy wędrowniczej: służba na rzecz społeczeństwa i organizacji; szukanie swojego miejsca w społeczeństwie i praca nad sobą. Płomienie zaś przypominają o dążeniu do doskonałości. Najmniejszy płomień, to siła ciała, średni - siła rozumu, dążenie do wiedzy, największy - to siła ducha, kształtowanie charakteru, dążenie do prawdy i wiary w Boga.