Uchodźcy na odpuście w Podbrodziu
wilnoteka.lt, 5 lipca 2017, 12:38
Fot. Wilnoteka.lt
W niedawnych uroczystościach w Podbrodziu uczestniczyło wielu gości. Do kościoła parafialnego przybyli - ksiądz biskup Arūnas Poniškaitis, mieszkańcy okolicznych parafii, a także uchodźcy z Turcji i Sri Lanki. Wszystko dlatego, że parafia w Podbrodziu obchodziła swoje potrójne święto. W dziesiątą rocznicę powstania kościoła odbywał się tam odpust Matki Boskiej Królowej Rodzin. Z tej okazji do kościoła wniesiono relikwie św. Jana Pawła II i św. Kazimierza.
10-lecie powstania kościoła to dobry moment, żeby powspominać historię parafii. Przypomnijmy zatem fragment uroczystości wmurowania kamienia węgielnego pod budowę Kościoła pw. Matki Boskiej Królowej Rodzin.
Po dziesięciu latach od wybudowania kościoła pw. Matki Boskiej Królowej Rodzin parafia nadal działa, ale wierni i księża mierzą się z pewnymi trudnościami. Jak mówi proboszcz - ksiądz Deimantas Braziulis, łatwo jest budować kościół, trudniej zbudować wspólnotę.
Wspólnota parafialna w Podbrodziu złożona jest przede wszystkim z Litwinów i Polaków, dlatego wierni modlą się po polsku i po litewsku. Msza odpustowa, której przewodniczył ksiądz biskup Arūnas Poniškaitis, była odprawiana w obu językach. Ale wierni nie spoczywają na laurach - mają ambicje, żeby stopniowo wzbogać modlitwy o pacierze rosyjskie i łacińskie tak, żeby modlić się w czterech językach.
Od roku wikariuszem w Podbrodziu jest ksiądz Daniel Narkun, który przyznaje, że duszpasterstwo w parafii nie jest łatwe. Wikariusz ubolewa nad podziałami międzyludzkimi. Zapewnia, że szczerze modli się o wiarę dla swoich parafian i wierzy, że obecność relikwii św. Kazimierza i św. Jana Pawła II pobudzi wiernych do szczerszej pobożności. Potencjał jest duży - parafia ma liczną służbę liturgiczną i wielu aktywnych parafian, ale nadal brakuje powszechności w praktykach religijnych.
Podbrodzie od jakiegoś czasu jest wyjątkowym miejscem na mapie Litwy. W miejscowości znajduje się ośrodek dla uchodźców. Lokalna społeczność stara się nauczyć przyjezdnych litewskiego i przybliżyć im specyfikę życia na Litwie. Ważną rolę w procesie integracji uchodźców odgrywa środowisko parafialne, jako że wierność wartościom chrześcijańskim wymaga od parafian otwarcia na inne kultury i miłości do wszystkich braci, bez względu na to, skąd przybywają i jakim językiem się posługują.
Wspólnota parafialna w Podbrodziu złożona jest przede wszystkim z Litwinów i Polaków, dlatego wierni modlą się po polsku i po litewsku. Msza odpustowa, której przewodniczył ksiądz biskup Arūnas Poniškaitis, była odprawiana w obu językach. Ale wierni nie spoczywają na laurach - mają ambicje, żeby stopniowo wzbogać modlitwy o pacierze rosyjskie i łacińskie tak, żeby modlić się w czterech językach.
Od roku wikariuszem w Podbrodziu jest ksiądz Daniel Narkun, który przyznaje, że duszpasterstwo w parafii nie jest łatwe. Wikariusz ubolewa nad podziałami międzyludzkimi. Zapewnia, że szczerze modli się o wiarę dla swoich parafian i wierzy, że obecność relikwii św. Kazimierza i św. Jana Pawła II pobudzi wiernych do szczerszej pobożności. Potencjał jest duży - parafia ma liczną służbę liturgiczną i wielu aktywnych parafian, ale nadal brakuje powszechności w praktykach religijnych.
Podbrodzie od jakiegoś czasu jest wyjątkowym miejscem na mapie Litwy. W miejscowości znajduje się ośrodek dla uchodźców. Lokalna społeczność stara się nauczyć przyjezdnych litewskiego i przybliżyć im specyfikę życia na Litwie. Ważną rolę w procesie integracji uchodźców odgrywa środowisko parafialne, jako że wierność wartościom chrześcijańskim wymaga od parafian otwarcia na inne kultury i miłości do wszystkich braci, bez względu na to, skąd przybywają i jakim językiem się posługują.
Zdjęcia: Jan Wierbiel
Montaż: Ara Nersisan
