Sejm – „tak” dla edukacji domowej
„Byłaby to dla Litwy rzecz dobra. (…) Rząd opracuje formy i sposób realizacji tej możliwości. Są różne sytuacje w życiu, różni rodzice, różne dzieci, dlatego taka możliwość ma być stworzona” – argumentował jeden z inicjatorów poprawki przewodniczący sejmowego Komitetu Oświaty i Nauki Eugenijus Jovaiša.
Sceptycznie do niej odniósł się konserwatysta Mykolas Majauskas. Jego zdaniem, rodzice nie są specjalistami od edukacji i trudno im będzie zapewnić odpowiednie nauczanie.
Jeżeli sejm przyjmie stosowną poprawkę do Ustawy o oświacie, dziecko będzie miało możliwość pobierania nauki w domu bez uczęszczania do szkoły, tj. uczenia się w domu.
Zakłada ona, że dziecko na życzenie swoich rodziców (opiekunów) na podstawie ogólnych programów nauczania wczesnoszkolnego, początkowego, podstawowego i średniego) będzie mogło uczyć się w domu. Po wybraniu formy nauczania rodzice (opiekunowie) oraz wybrana przez nich szkoła za obopólną zgodą podpiszą umowę o nauczanie.
Przed jej zawarciem szkoła miałaby sprawdzić warunki nauczania w rodzinie oraz ocenić poziom rozwoju i wiedzy dziecka. Mogłaby w tym celu zasięgnąć konsultacji stosownych specjalistów. Szkoła, z którą zostałaby zawarta umowa o nauczanie, świadczyłaby dziecku konsultacje, zaopatrywałaby w niezbędny materiał nauczania, oceniałaby postępy i osiągnięcia ucznia, zapewniałaby potrzebę socjalizacji.
Jak twierdzą autorzy poprawki, w społeczeństwie zachodzą obiektywne zmiany: coraz więcej rodziców pracuje według tzw. elastycznego czasu pracy, chce uczestniczyć w edukacji swoich dzieci i niwelować braki w nauczaniu szkolnym, które są dla nich nie do przyjęcia. Rozwój technologii informacyjnych daje dzieciom większe możliwości korzystania z zasobów szkolnych i uczenia się według elastycznego programu.
„System szkolny nie zaspokaja wszystkich indywidualnych potrzeb uczniów: mają różne zdolności i zainteresowania, dlatego powinna zostać stworzona możliwość uczenia się według indywidualnego programu nauczania, kształtowania i rozwijania samodzielności u dzieci – podkreślają autorzy projektu, dodając, że według ich danych, obecnie edukacja domowa mogłaby być potrzebna 100-200 uczniom na Litwie.
Projekt poprawki do ustawy przygotowała powołana przez sejmowy Komitet Oświaty i Nauki grupa robocza składająca się z posłów, przedstawicieli Ministerstwa Oświaty, Nauki i Sportu, Zrzeszenia Edukacji Domowej, Litewskiego Forum Rodziców, Narodowego Zrzeszenia Rodzin i Rodziców, organizacji pożytku publicznego „Meda project”.
Obecnie na Litwie nie ma możliwości edukacji domowej na podstawie ogólnych programów nauczania wczesnoszkolnego, początkowego, podstawowego i średniego.
Możliwość edukacji domowej istnieje w większości krajów Europy, w tym – w Polsce.
W 2017 roku w Polsce z możliwości edukacji domowej skorzystało 14 tys. uczniów. Domowe nauczanie w Polsce jest możliwe od 1991 roku. Prawo oświatowe zezwala na uczenie dziecka w domu za zgodą dyrektora szkoły, do której zapisane jest dziecko. Rodzice i opiekunowie prawni mogą podejmować decyzje co do celu, jakości kształcenia zgodnym z tradycją (rodzinną, regionalną RP). Uczeń ma obowiązek zdania egzaminów klasyfikacyjnych po każdym roku nauki. Edukacja domowa w polskiej rodzinie jest chętniej podejmowana przez rodziców z wyższym wykształceniem i przygotowaniem pedagogicznym.
Na Łotwie i w Estonii z edukacji domowej korzysta po 100 uczniów. W Stanach Zjednoczonych Ameryki naukę według takiego systemu pobiera około 3 proc. ogółu uczniów w kraju – w 2016 r. z takiej możliwości skorzystało 2,3 mln uczniów.
Na podstawie: ELTA, pl.wikipedia.org
