Rusza remont wileńskiego kościoła misjonarzy
„Odrodzenie zespołu kościoła i klasztoru misjonarzy zaczynamy od remontu wschodniej wieży świątyni. Zarządzanie dziedzictwem kulturowym wymaga znacznych nakładów finansowych, remont fasady i obu wież kościoła może więc potrwać dwa lub trzy lata. Mamy nadzieję, że w przyszłości jeden z najpiękniejszych zespołów barokowych w Wilnie otworzy swoje podwoje dla pielgrzymów i gości miasta” – podkreśla ekonom archidiecezji wileńskiej Mykolas Juozapavičius.
Zgodnie ze sporządzonym projektem, w pomieszczeniach klasztornych urządzone zostaną miejsca noclegowe dla pielgrzymów, przestrzeń kościoła natomiast dostosowana zostanie do organizowania tu imprez. Wygląd kościoła i klasztoru misjonarzy zostanie zachowany.
Podobnym przykładem zarządzania dziedzictwem kulturowym w Wilnie jest zespół kościoła pw. św. Michała i klasztoru bernardynek, w którym z powodzeniem działają Muzeum Dziedzictwa Sakralnego, Centrum Konferencji i Sztuki „Arkangelas” oraz inne organizacje.
Zespół kościoła pw. Wniebowstąpienia Pańskiego (misjonarzy) i mieszczącego się obok klasztoru jest jedną z ważniejszych części składowych wileńskiej starówki.
Zakon misjonarzy rozpoczął budowę kościoła w 1695 roku. Trwała w sumie 35 lat, brakowało bowiem środków finansowych. Pracom nie sprzyjały też: pożar dachu świątyni w 1706 roku, najazd Szwedów w 1708 roku oraz epidemia dżumy w latach 1709-1710.
Kontynuacja budowy świątyni i jej zakończenie możliwe były dzięki hojności ofiarodawców. Wśród fundatorów należy wymienić kasztelana nowogródzkiego Antoniego Nowosielskiego – to z jego środków w 1722 roku wybudowane zostały m.in. dwie wieże kościoła. W 1730 roku świątynię konsekrowano pod wezwaniem Wniebowstąpienia Pańskiego. W latach 1750-1754 według projektu Jana Krzysztofa Glaubitza podwyższono wieże kościoła i urządzono fasadę, w latach 1755-1756 dobudowano kruchtę. Nowe elementy bogato ozdobiono rokokową sztukaterią. Od owego czasu fasada kościoła zmieniła się w bardzo niewielkim stopniu, chociaż niejednokrotnie była restaurowana.
W odniesieniu do fasady wnętrze świątyni zgodnie z wyznawaną przez misjonarzy zasadą ubóstwa i prostoty było bardzo skromne.
W latach 1842-1862 decyzją administracji carskiej kościół był zamknięty, a część jego wyposażenia przewieziona została do nowo wybudowanego kościoła w Ejszyszkach w rejonie solecznickim – również pw. Wniebowstąpienia Pańskiego. Widocznie administracja świątyni porozumiała się z okupacyjną administracją carską i wszystkie ołtarze z kościoła misjonarzy – zarówno wielki, jaki i boczne, ze zdobieniami i obrazami – zostały przeniesione do kościoła w Ejszyszkach. W taki sposób w ejszyskim kościele znalazł się mieszczący się obecnie w głównym ołtarzu obraz „Wniebowstąpienie Pańskie”. Wiosną 2017 roku w pracowniach konserwatorskich archidiecezji wileńskiej dobiegła końca restauracja XVIII-wiecznego płótna. Największą niespodziankę sprawił restauratorom odkryty na obrazie podpis jego autora. Obraz namalował - Antoni Zygmunt Aleksander Albertrandi, współpracownik Marcella Bacciarellego, nadworny malarz króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.
W drugiej połowie XIX w. kościół misjonarzy zwrócono wiernym, wznowione zostały nabożeństwa. Świątynię zamknięto w połowie XX wieku. Zwrócona została Kościołowi 19 maja 1993 roku, nabożeństwa jednak w niej nie były i nie są odprawiane.
Na podstawie: vilnensis.lt, vienuolynai.mch.mii.lt, 15min.lt
