Odszedł profesor Leszek Jan Malinowski


Śp. Leszek Jan Malinowski
Bydgoszczanin z wyboru, urodzony w Wilnie. Człowiek, który o sobie mówił, że miał dwie ojczyzny i dwie miłości. Żołnierz AK, doskonały nauczyciel i... wilniuk do ostatniej chwili. Twórca "Wileńskich Rozmaitości " i wspaniałej Biblioteki "Wileńskich Rozmaitości", w której ukazało się wiele bezcennych pozycji na temat Wilna i Wileńszczyzny.
"To bardzo smutna wiadomość. Profesor Malinowski był znakomitym polonistą, człowiekiem instytucją "- mówi dr Marek Romaniuk, historyk, członek kolegium redakcyjnego "Kroniki Bydgoskiej", w którym przez wiele lat zasiadał prof. Malinowski.

Leszek Jan Malinowski przyszedł na świat w Wilnie, w 1925 r. Pobierał nauki m.in. w Gimnazjum oo. Jezuitów, następnie w Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta. Po latach wyraził uznanie dla tych słynnych wileńskich szkół, opracowując i publikując obszerne ich monografie.

Konspiracyjnie studiował na Uniwersytecie Stefana Batorego pod kierunkiem znamienitych profesorów: Tadeusza Czyżowskiego, Henryka Łowmiańskiego, Konrada Górskiego, Mariana Morelowskiego. Od tego okresu datować można jego działalność konspiracyjną. W 1944 rozpoczął służbę w 3 Brygadzie AK „Szczerbca”, był uczestnikiem operacji „Ostra Brama”, następnie został internowany w Miednikach, stamtąd uciekł do Wilna.

W 1945 r. rozpoczął się lubelski epizod w życiu Malinowskiego. Kontynuował studia na KUL-u, wkrótce jednak z polecenia Komendy Okręgu Wileńskiego AK (po przeniesieniu komendy z Wilna do Polski) był jej kurierem do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Został organizatorem i szefem komórki przerzutu z Polski na Zachód ludzi zagrożonych przez NKWD i UB. Między innymi organizował przerzut Sergiusza Piaseckiego. Po zakończeniu działań konspiracyjnych zamieszkał w Bydgoszczy. Ukończył studia na KUL-u i na UMK w Toruniu.  

Z wykształcenia był historykiem sztuki i polonistą. W bydgoskich szkołach uczył języka polskiego. "Był znakomitym polonistą" - tak na łamach "Albumu bydgoskiego" wspominały Go uczennice gimnazjum żeńskiego na ul. Staszica, istniejącego przez kilka powojennych lat, oraz uczniowie II LO, w tym dr Romaniuk. 

Przez wiele lat kierował Oddziałem Bydgoskim Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej, współredagował "Wileńskie Rozmaitości". Wydał wiele książek dotyczących dziejów Wilna i Bydgoszczy. W 2001 r. odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. 

Na podstawie: "Gazeta Pomorska"