Odnowienie zawierzenia Ukrainy Matce Bożej. Odeska ikona ukoronowana koronami papieskimi
Gest nałożenia koron na obrazy i figury maryjne jest głęboko zakorzeniony w tradycji Kościoła. O błogosławieństwo koron prosi się Ojca Świętego tylko w najbardziej przełomowych lub uroczystych momentach. Taki czas przeżywa obecnie Ukraina.
„Wiemy, że papież przy każdej okazji modli się i apeluje o pokój w naszej ojczyźnie, a jego serce jest z naszym narodem. Korony, które poświęcił, są znakiem jego bliskości” – podkreślił nuncjusz apostolski na Ukrainie abp Visvaldas Kulbokas.
W rozmowie z Radiem Watykańskim podkreślił, że akt ten jest zawierzeniem macierzyńskiej pomocy Maryi i błaganiem, by ratowała serca Ukraińców od nienawiści i napełniała je odwagą.
„Naród ukraiński jeszcze raz powierza Matce Bożej swoje troski związane z wojną, zwłaszcza ofiary rosyjskich ataków i rozdzielone rodziny” – podkreślił nuncjusz apostolski.
„Chociaż aktu poświęcenia Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny dokonał już Ojciec Święty, to my ten akt odnawiamy i musimy odnawiać każdego dnia. W tak dramatycznej sytuacji nie mamy innego wyjścia, jak tylko zawierzenie Matce Bożej, naszej opiekunce. W czasie tej okrutnej wojny, szczególnie na wschodzie i na południu kraju, każda noc, którą udało nam się przeżyć, jest powodem do dziękczynienia Bogu. Myślę, że te okoliczności przynaglają nas do intensywniejszego życia duchowego. Ja również w tym roku mocniej przeżywam uroczystość Wniebowzięcia, jako tęsknotę za niebem, do którego wszyscy zmierzamy” – mówił abp Kulbokas.
„Wokół nas dzieje się wiele okrucieństw: tortury, morderstwa, celowe ataki na karetki i szpitale. Rodzi się pokusa, aby porzucić wewnętrzny spokój i napełnić serce nienawiścią. Wielu księży mówi mi, że muszą się wiele modlić, by nie stać się jak agresor, nie upodobnić się do tych siewców śmierci. Jeśli ofiara staje się równa oprawcy, pełna nienawiści, to z duchowego punktu widzenia przegrała. Zatem ta dzisiejsza modlitwa jest także prośbą o wstawiennictwo Maryi, by nasze serca nie były przepełnione nienawiścią, ale odwagą, cierpliwością, duchem męczeństwa i zaufaniem do Pana”.
Katedra Wniebowzięcia NMP w Odessie została zbudowana w latach 1844-1853 staraniem polskich i niemieckich katolików, a także z inicjatywy ks. Grzegorza Razutowicza, według projektu polskiego architekta Feliksa Gąsiorowskiego i szkicu włoskiego architekta Francesco Morandiego.
Świątynia została wybudowana w formie bazyliki trójnawowej z transeptem zaznaczonym kopułą na planie krzyża. Wewnątrz użyto białego i szarego marmuru. W głównym ołtarzu umieszczono obraz Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny z 1850 roku, będący kopią dzieła Rafaela. Wnętrze zdobią wiele cennych obrazów i duże kryształowe żyrandole. Papież Pius IX podarował dla kościoła w 1852 roku marmurową chrzcielnicę. Obok kościoła wybudowano sierociniec, dom starców (z inicjatywy i funduszy bp. Witolda Lipskiego) oraz szkołę katolicką i schronisko dla chłopców.
Jako kościół budynek został zamknięty (podobnie jak szkoła polska) w 1935 roku i przeznaczony pod klub bułgarsko-niemiecki, a następnie pod muzeum krajoznawcze. W okresie okupacji rumuńskiej w latach 1941-1944 kościół oddano wiernym. Władze sowieckie ponownie i ostatecznie zamknęły świątynię w 1949 roku i rozpoczęły jej dewastację. Wnętrze zniszczono, zmieniając na halę sportową i wykonując w połowie wysokości dodatkowy strop.
Do celów religijnych oddano budynek dopiero 9 sierpnia 1991 roku. Wówczas rozpoczęto remont przebudowanej i kompletnie zdewastowanej świątyni. W 2002 roku stała się ona katedrą nowej diecezji odesko-symferopolskiej. 24 sierpnia 2008 roku odbyła się rekonsekracja katedry. Odbudowa kościoła została sfinansowana niemal wyłącznie z datków polskich wiernych.
Na podstawie: KAI
