Nowy minister oświaty: przede wszystkim obniżyć napięcie
„Pierwsze, co miałbym zrobić, to spróbować stworzyć spokojniejszy klimat społeczny zarówno w środowisku oświatowym, jak i – ogólnie w społeczeństwie i niezwłocznie rozpocząć dialog ze stronami zainteresowanymi w celu realizacji niezbędnych zmian” – powiedział zgromadzonym w Pałacu Prezydenckim dziennikarzom.
A. Monkevičius został mianowany na stanowisko po zakończeniu trwającego przez ponad miesiąc strajku nauczycieli przeciwko etatowemu wynagrodzeniu. Pedagodzy żądali również większych wynagrodzeń.
Ministerstwo Oświaty, Nauki i Sportu realizuje obecnie reformę szkolnictwa wyższego, planuje zreformowanie podwładnych resortowi placówek, rozważa możliwość odnowy treści nauczania w szkołach ogólnokształcących.
Nowy minister twierdzi, że zaplanowane w programie rządowym zadania w sferze oświaty są dobre, należałoby je jednak realizować „być może innymi metodami, w inny sposób”.
Mówił to również o reformie szkolnictwa wyższego, którą krytykował, pełniąc stanowisko rektora Uniwersytetu Michała Römera.
Twierdził, że nie można jej realizować jedynie poprzez formalne połączenie unwiersytetów – należy dążyć również do lepszej jakości szkolnictwa wyższego.
Na Litwie notowana jest nadwyżka pedagogów – na poziomie ponad 6 tysięcy. Zbyt wielu ich jest w miejscowościach wiejskich, w miastach natomiast brakuje nauczycieli.
A. Monkevičius oświadczył, że pedagodzy „nie są temu winni”.
„W sposób bardzo drastyczny zmieniała się sytuacja demograficzna, było wiele wyzwań, zmieniało się również samo społeczeństwo. Myślę, że być może w porę nie dostrzeżono tego, jaka się wytworzyła sytuacja” – powiedział nowy minister.
Napomknął o możliwości przekwalifikowania pedagogów, podkreślił jednak, że należy to czynić „z zachowaniem godności każdego człowieka”.
A. Monkevičius objął resort edukacji po raz czwarty. Wcześniej pełnił już tę funkcją w rządach Rolandasa Paksasa (2000–2001), Algirdasa Brazauskasa (2001–2004) oraz Gediminasa Kirkilasa (2006–2008).
62-letni A. Monkevičius ukończył studia na Wydziale Fizyki i Matematyki Szawelskiego Instytutu Pedagogicznego ze specjalnością nauczyciela matematyki i fizyki. W latach 1988–1991 był słuchaczem studiów doktoranckich w Centrum Badań Socjologicznych Akademii Nauk Społecznych w Moskwie. W latach 1998–2000 pracował na Uniwersytecie Szawelskim. W 1998 roku został pełnomocnikiem rektora ds. utworzenia Wydziału Nauk Społecznych. Przez kolejne dwa lata pełnił funkcje prodziekana, dziekana oraz kierownika Katedry Zarządzania.
Od 2000 roku należał do socjalliberalnej partii Nowy Związek. W tym samym roku został wybrany posłem na sejm. W 2008 roku podjął pracę na Uniwersytecie Michała Römera jako docent w Katedrze Polityki Społecznej oraz prezes uczelnianej Akademii Planowania Kariery. W 2012 roku ponownie kandydował bez powodzenia do sejmu (z ramienia Partii Chrześcijańskiej).
Litwa oficjalnie nie ma ministra oświaty i nauki od początku grudnia, kiedy po nieudanym przeprowadzeniu reformy wynagrodzeń dla nauczycieli oraz zarzutach Komisji Etyki premier zdymisjonował Jurgitę Petrauskienė. Obecnie jej obowiązki tymczasowo sprawuje minister komunikacji Rokas Masiulis.Na podstawie: bns.lt, pl.wikipedia.org
