Nowe tablice informacyjne na Starej Rossie budzą kontrowersje

I. Brak daty urodzenia i śmierci osób spoczywających na Rossie (np. Augustas Liudvikas Bekiu (August Ludwik Bécu) 1771-1824; Antanas Vivulskis (Antoni Wiwulski 1877-1919). Niezmiernie ważne jest wskazanie okresu życia postaci historycznej, gdyż daty są doskonałym narzędziem dydaktycznym, zwłaszcza dla uczniów i studentów; daty wskazują, w jakiej epoce historycznej żyła wskazana osoba itp.


Fot. SKOnSR

II. Brak informacji w języku polskim i angielskim o działalności wskazanych osób (np. Juzefas Montvila (Józef Montwiłł 1850-1911 visuomenės veikėjas, bankininkas, filantropas / społecznik, bankier, filantrop / social activist, banker, philanthropist). Warto pamiętać, że Cmentarz Na Rossie jest spuścizną kulturową Obojga Narodów - Polski i Litwy. Najstarszą wileńską nekropolię odwiedzają głównie turyści z Polski, czasem zawitają Białorusini, Niemcy, rzadziej Łotysze, nie brakuje miejscowych wędrowców. Trudno zrozumieć, dlaczego tablice z poglądową mapą cmentarza i historią prezentowane są w trzech językach, a na pozostałych dominuje wyłącznie język państwowy litewski. Oszczędne rozwiązanie nie jest słuszne, gdyż turystom z zagranicy słowa w języku litewskim (np. gydytojas, visuomenės veikėjas, sukilimo dalyvis, rašytojas itd) nie są nośnikami oczekiwanego przekazu. Bez informacji w języku polskim, wymagane są krótkie wyjaśnienia w powszechnie stosowanym międzynarodowym języku angielskim.

Brak miejsca na tablicach jest problemem do rozwiązania - istnieje możliwość zmniejszenia czcionki tekstu. Poza tym 20 stycznia 2020 r. podczas oficjalnego spotkania w samorządzie miasta Wilna z ówczesnym wicemerem stolicy Litwy Vytautasem Mitalasem w obecności przedstawicieli Narodowego Instytutu Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą „Polonika" uzgodniono, że napisy na tablicach informacyjnych na zabytkowym Cmentarzu Na Rossie będą wyglądać następująco: imię i nazwisko napisane w języku oryginalnym (tak, jak na pomniku nagrobnym), natomiast kim była wskazana osoba - w trzech językach: litewskim, polskim i angielskim.

III. Roi się od błędów w imionach i nazwiskach osób zapisanych w języku polskim - to niewiarygodne, że instytucja państwowa z przymrużeniem oka patrzy na sprawy, które dotyczą nie tylko miejscowych Polaków mieszkających na Litwie, ale także Polaków mieszkających w sąsiednim kraju w Polsce. Kompromitacja, która zaprasza do dyskusji w sprawie kompetencji i piśmiennictwa osób pracujących w samorządzie stolicy.