Nowa Wilejka doczekała inwestycji
„Obecnie remontowana jest jedna z głównych ulic Nowej Wilejki (ul. Parko – przyp. red.) w ciągu doby ulicą tą przejeżdża ponad 10 tys. samochodów. Do końca lata wymienimy całą nawierzchnię drogi, zbudujemy nowe chodniki, uporządkujemy konstrukcje podziemne, oznakowanie, zainstalujemy nowoczesne oświetlenie. Ostatnio już na większości ulic Nowej Wilejki jest jaśniej i przytulniej” – poinformował wicemer Wilna Vytautas Mitalas.
Obecnie trwa remont 1,2 km odcinka ulicy Parko, od skrzyżowania z ul. Pergalės do skrzyżowania ulicy Linksmoji. Prace potrwają do końca lata. Samorząd przeznaczył na ten cel 500 tys. euro.
Jak poinformował stołeczny samorząd, w ciągu ostatnich dwóch lat w Nowej Wilejce zaasfaltowanych zostało około 5 km żwirówek. Są to ulice Kalno, Gerviškių, Grikių, Vaivos, Naujojoje, Gurių Sodų, Vandens, Karklų, Skaidiškių, Retkonių, B.K. Balučio i Černiavskio. Nowe chodniki i oświetlenie mają ulice Pergalės, Dūmų, A. Kojelavičiaus i Pramonės.
W planach jest zainstalowanie oświetlenia na prowadzącej z centrum do Nowej Wilejki ulicy Stepono Batoro. Projekt zostanie przygotowany w tym roku, a zrealizowany w latach 2020-2021. Wzdłuż drogi zostanie zbudowana też ścieżka rowerowa.
Nowa Wilejka dawniej nosiła nazwę Rakanciszki. Już w XII wieku wybudowany tu został zamek, wzniesiony prawdopodobnie przez protoplastę rodu książąt Holszańskich, zburzony przez kozaków w czasie wojny polsko-rosyjskiej w 1655 r.
Po wybudowaniu magistrali kolejowej łączącej Warszawę z Petersburgiem otwartej w 1862 r. oraz linii kolejowej do Mińska powstał tu ważny węzeł kolejowy, który przyczynił się do szybkiego rozwoju gospodarczego i demograficznego. W latach 1871–1873 wybudowano dworzec kolejowy, a stacji kolejowej w Rakanciszkach nadano nazwę Wilejka. Pod koniec XIX wieku powstały zakłady zajmujące się między innymi obróbką drewna i skór oraz produkcją kos i noży.
W 1903 r. mieszkało tu już 10 tys. osób, a miejscowość uzyskała prawa miejskie. W 1911 r. wzniesiono neogotycki kościół św. Kazimierza.
Jeszcze w okresie władzy carskiej w Nowej Wilejce otwarto szpital psychiatryczny. W latach 20. i 30. XX w. budynki szpitalne zostały zamienione na koszary, w których stacjonował garnizon Nowej Wilejki składający się 13 Pułku Ułanów Wileńskich, 19 Pułku Artylerii Lekkiej i 85 Pułku Strzelców Wileńskich.
Władze sowieckie węzeł kolejowy w Nowej Wilejce wykorzystywały do formowania transportów zesłańców na Syberię i do Kazachstanu. Pierwszy transport z terenów Litwy na Wschód ruszył 14 czerwca 1941 r. właśnie stąd. Te tragiczne wydarzenia upamiętnia pomnik – parowóz ze składem bydlęcych wagonów.
W 1957 r. Nowa Wilejka została przyłączona do Wilna.
Na podstawie: vilnius.lt, inf.wł.
