Marsz Żywych w Ponarach

Trasa marszu liczy około kilometra, od stacji kolejowej w podwileńskich Ponarach do miejsca zagłady Żydów w czasie wojny w lesie ponarskim. Jest to ostatnia droga, jaką pokonywali idący na śmierć.

Podczas II wojny światowej las w Ponarach pod Wilnem był miejscem masowych mordów dokonywanych przez oddziały SS, policji niemieckiej i kolaborującej z Niemcami policji litewskiej. Niemcy, wspomagani przez ochotnicze oddziały litewskie, wymordowali tu około 100 tys. ludzi, w tym około 60-70 tys. Żydów, około 20 tys. Polaków - inteligencji wileńskiej, żołnierzy AK, a także Romów, Rosjan i Litwinów.

”Marsz Żywych to nasz wspólny przekaz dla przyszłych pokoleń, że tragedia Holokaustu nigdy nie zostanie zapomniana” - powiedział Linas Linkevičius. Ponary ”nie są chlubnym miejscem”, ale ”powinniśmy o nim wiedzieć, bo to również nieodłączna część naszej historii” - dodał.

Przed wojną na Litwie mieszkało około 200 tys. Żydów. 90 procent społeczności żydowskiej wymordowano w czasie wojny.

Marsze Żywych organizowane są od 1988 roku. Odbywają się w Dzień Pamięci Ofiar Zagłady (Jom HaShoah). W pierwszym marszu wzięło udział półtora tysiąca Żydów. Począwszy od roku 1996, Marsze Żywych odbywają się co roku. Dzień Pamięci o Shoah ustanowił 12 kwietnia 1951 roku izraelski parlament - Kneset. Data marszu związana jest z powstaniem w getcie warszawskim, które wybuchło 19 kwietnia 1943 roku.  

Na podstawie: BNS, PAP