Florencka bazylika sprezentuje Litwie obraz św. Kazimierza
Uroczystość przekazania obrazu św. Kazimierza Archidiecezji Wileńskiej odbędzie się 3 września o godz. 18 w Litewskim Muzeum Dziedzictwa Sakralnego. Prezent przekaże ksiądz prałat Marco Domenico Viola. Przez cały miesiąc – do 4 października obraz będzie prezentowany w muzeum w Wilnie. Później trafi do skarbca muzeum i będzie wystawiany na specjalne okazje.
Uważa się, że obraz o wymiarach 34 x 30 cm został namalowany w XVII wieku przez nieznanego florenckiego artystę, prawdopodobnie do prywatnej kolekcji.
Św. Kazimierz Jagiellończyk urodził się 3 października 1458 r. w Krakowie jako trzecie dziecko i drugi syn Kazimierza IV Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki. Jego wychowawcą był Jan Długosz, który napisał o nim, że „był młodzieńcem szlachetnym, rzadkich zdolności, godnego pamięci rozumu”. W wieku 13 lat wyruszył na Węgry, by przyjąć tamtejszą koronę królewską. Wyprawa jednak zakończyła się niepowodzeniem i powrotem królewicza do kraju. W latach 1481–1483, podczas pobytu króla na Litwie, Kazimierz jako namiestnik rządził Królestwem Polskim. Już wtedy odznaczał się sprawiedliwością i troską o ubogich, dbał także o bezpieczeństwo zewnętrzne i wewnętrzne kraju. Na Litwie natomiast zyskał sobie wdzięczność wśród ludności i popularność ze względu na troskę o potrzeby mieszkańców, zwłaszcza biednych i pokrzywdzonych. Był człowiekiem głęboko wierzącym, życie kontemplacyjne łączył jednak z działalnością polityczną, przygotowując się do objęcia władzy w Rzeczypospolitej. Jego przygotowania do przejęcia rządów w Polsce przerwała śmiertelna choroba.
Święty Kazimierz zmarł w Grodnie 4 marca 1484 roku, mając niespełna 26 lat. Został pochowany w grobie pod kaplicą Bogurodzicy w katedrze wileńskiej, tam gdzie za życia najczęściej się modlił. Kiedy w 1604 roku otwarto trumnę znaleziono nienaruszone ciało, z arkuszem na którym spisano ulubiony hymn św. Kazimierza „Omni die dic Mariae” (Duszo moja, rzecz to twoja, co dzień Maryję sławić – tłum. St.Grochowski). Uroczysta kanonizacja odbyła się w Wilnie 10–12 maja 1604 roku. W 1623 roku przeniesiono doczesne szczątki królewicza do kaplicy Gasztołdowej (wówczas Chodkiewiczowska), stąd 14 sierpnia1636 roku wniesiono je do kaplicy zbudowanej przez Zygmunta III Wazę i Władysława IV.
Dwukrotnie stamtąd były wywożone w obawie przed nieprzyjacielem: w 1659 roku, wróciły do kaplicy po ośmiu latach i po raz kolejny przed wkroczeniem wojsk Karola XII na Litwę w 1702 roku, zostały przewiezione w tajemnicy na Jasną Górę. Powróciły rok później. Sowieci w 1953 roku przekształcili katedrę najpierw w magazyn, wysadzając figury św. Stanisława i św. Kazimierza ze szczytu fasady, a później w salę koncertową i galerię obrazów. Srebrny sarkofag z relikwiami św. Kazimierza przeniesiono do kościoła pw. św. Piotra i Pawła na Antokolu. Nabożeństwa w katedrze zaczęto ponownie odprawiać w 1985 roku, choć dopiero w 1989 została rekonsekrowana i odnowiona. Św. Kazimierz do katedralnej kaplicy powrócił dopiero w 1991 roku.
Od 1636 roku święty Kazimierz jest głównym patronem Litwy.
Na podstawie: bns.lt, katedra.lt, martyrologium.blogspot.com, inf.wł.
