Domek św. s. Faustyny obchodzi 15-lecie działalności
Przypomnijmy, w marcu 2008 r. w wyremontowanym domku św. s. Faustyny (ul. V. Grybo 29A) uruchomiono Centrum Modlitewno-Pielgrzymkowe, odtworzono też pokój, w którym mieszkała Święta.
Przypomnijmy, w 2022 roku domek św. s. Faustyny w Wilnie odwiedziły 10 763 osoby, tj. ponad dwukrotnie więcej niż w roku 2021 (5 297). Wśród pielgrzymów z 39 krajów ze wszystkich kontynentów najwięcej było Polaków.
Św. s. Faustyna Kowalska mieszkała w Wilnie w Domu Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia na Antokolu w sumie trzy lata (1929 i 1933-1936). Doznała tu około 80 objawień Pana Jezusa.
Po raz pierwszy przyjechała do Wilna 21 lutego 1929 roku, by zastąpić siostrę pracującą w kuchni. Mieszkała tu wtedy niespełna dwa miesiące – do 11 kwietnia 1929 roku.
Po raz drugi skierowano ją do Wilna w maju 1933 roku do pracy w ogrodzie. Przebywała w tym miejscu do 21 marca 1936 roku.
Siostry mieszkały w domu przy ul. Senatorskiej 25 (obecnie – V. Grybo 29A). Zgromadzenie posiadało kilka skromnych budynków, w których znajdowały się kaplica, mieszkania dla sióstr i ok. 90 wychowanek oraz zabudowania gospodarcze.
Dom utrzymywany był z prowadzenia piekarni, pralni dla szpitala wojskowego oraz z uprawy kilkuhektarowego gospodarstwa i ogrodu. Św. s. Faustyna określała w swoim „Dzienniczku” zabudowania klasztorne w Wilnie jako „maleńkie chałupki”. Nowy obowiązek – praca w ogrodzie – był dla niej bardzo ciężki. Jednak nie to miało być najważniejszą misją w czasie pobytu późniejszej świętej w mieście.
W Wilnie spotkała swojego spowiednika, ks. Michała Sopoćkę, w Wilnie powstał namalowany przez malarza Eugeniusza Kazimirowskiego według bezpośrednich wskazówek św. s. Faustyny obraz Jezusa Miłosiernego (1934), w Wilnie – w Domu Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia (obecnie domek św. s. Faustyny, ul. V. Grybo 29A) – Pan Jezus podyktował jej słowa Koronki do Miłosierdzia Bożego (13-14 września 1935).
Fot. facebook.com/Faustinosnamelis
W 1940 r. władze sowieckie upaństwowiły klasztor, ale siostry wraz z wychowankami nadal mieszkały na Antokolu. Opuściły to miejsce dopiero po wojnie, a nowe władze urządziły w zabudowaniach klasztornych dom dziecka. W 1961 r. zbudowano tu dwa gmachy, a drewniany domek – jedyny pozostały z dawnych zabudowań klasztornych, akurat ten, w którym mieszkała św. s. Faustyna – miał zostać zburzony. Okazało się jednak, że nadal jest potrzebny – najpierw urządzono tam magazyn, a później mieszkania dla pracowników.
W roku 2005 przystąpiono do prac remontowych domku. Szczególnej pracy wymagała jego lewa strona, która po wojnie dwukrotnie płonęła.
W marcu 2008 r. w wyremontowanym domku św. s. Faustyny uruchomiono Centrum Modlitewno-Pielgrzymkowe, odtworzono pokój, w którym mieszkała Święta.
W 2015 roku Samorząd m. Wilna przekazał domek na własność kurii archidiecezji wileńskiej.
Domek św. s. Faustyny jest otwarty dla zwiedzania i modlitwy codziennie od godz. 10 do godz. 17, o godz. 15 odmawiana jest tu Koronka do Miłosierdzia Bożego. Tekst Koronki w języku litewskim został aprobowany w 1942 roku przez ówcześnie biskupa Mečislovasa Reinysa, pomocnika arcybiskupa metropolity wileńskiego Romualda Jałbrzykowskiego.
Na podstawie: facebook.com/vilniausarkivyskupija, facebook.com/Faustinosnamelis, vilnensis.lt, niedziela, pl
