Ceremonia państwowego pochówku dowódców i uczestników powstania styczniowego odbędzie się 22 listopada 2019 r. – informacje praktyczne

Fot. wilnoteka.lt

Wejście do Katedry Wileńskiej w czasie mszy świętej będzie ograniczone (tylko za zaproszeniami oraz delegacje). Zachęcają wszystkich, którzy chcą oddać hołd bohaterom powstania styczniowego do:

• oddania hołdu prochom powstańców, które zostaną wystawione w Katedrze Wileńskiej w godzinach 9:00-11:30;
• obserwowanie w mszy na placu Katedralnym (będzie zapewniona transmisja);
• udział w kondukcie z Katedry na cmentarz na Rossie;
• delegacje pragnące wystawić poczty sztandarowe prośba o ustawienie pocztów do godz. 13:30 wzdłuż ulicy Wróblewskiego (przy przystanku Arkikatedros).

Powstanie przeciwko Imperium Rosyjskiego rozpoczęło się w styczniu 1863 r. w Warszawie, w Królestwie Polskim. Wkrótce objęło ono także ziemie byłego WKL na terytorium obecnej Białorusi i Litwy oraz Ukrainy. Powstańcy dążyli do odrodzenia niepodległego państwa polsko-litewskiego z granicami z 1772 r., zapewnienia wszystkim mieszkańcom równych praw obywatelskich oraz oddania ziemi chłopom. Na Litwie powstańcy szczególnie akcentowali walkę o ograniczone prawa Kościoła katolickiego, zaś na Białorusi powstanie i jego przywódca Konstanty Kalinowski kojarzeni są z formowaniem się współczesnego narodu białoruskiego. W powstaniu wzięło udział ok. 200 tys. przedstawicieli różnych warstw społecznych. W 1864 r. władze Imperium Rosyjskiego stłumiły powstanie i rozpoczęły represje wobec uczestników powstania oraz osób je popierających. W pamięci narodów, których przedstawiciele brali udział w powstaniu, powstanie żyje jako symbol bezkompromisowej walki o wolność, prawo narodów do niezależnego życia oraz praw obywatelskich.

W okresie od czerwca 1863 r. do marca 1864 r., po zatwierdzeniu przez generała-gubernatora M. Murawjowa, kara śmierci przez powieszenie lub rozstrzelanie została wykonana na placu Łukiskim na 21 osobach, wśród nich – na dwóch przywódcach powstania na Litwie – Zygmuncie Sierakowskim oraz Konstantym Kalinowskim. Innym uczestnikom powstania kara śmierci została wyznaczona za różnego rodzaju działania sprzeciwu wobec władzy carskiej: Bolesławowi Koliszce – za dowodzenie grupą powstańców, księżom Stanisławowi Iszorze oraz Rajmundowi Ziemackiemu – za czytanie manifestu powstania w kościołach, szlachcicom Julianowi Leśniewskiemu oraz Albertowi Laskowiczowi – za nawoływanie chłopów do powstania, Józefowi Jabłońskiemu, Aleksandrowi i Józefowi Rewkowskim oraz Karolowi Sipowiczowi – za organizowanie zamachu na marszałka szlachty gubernii Aleksandra Domeykę. „Sztyletnicy” – Jan Bieńkowski i Jan Marczewski, przez dowództwo powstania przysłani z Warszawy, aby zabić Aleksandra Domeykę oraz członek tajnej policji w gubernii kowieńskiej Edward Czapliński, który pomagał wyżej wymienionym, zostali powieszeni na Placu Łukiskim. Karą śmierci zostali także ukarani  warszawiak Mieczysław Dormanowski oraz wilnianin Ignacy Zdanowicz, a także Tytus Dalewski. Także  zostali rozstrzelani byli oficerowie i żołnierze armii rosyjskiej, którzy brali udział w powstaniu i zostali wzięci do niewoli – Henryk Makowiecki, Władysław Nikołaj, Kazimierz Siczuk oraz Jakub Czechan.

Ci, którzy walczyli i umierali, kontynuowali tradycję walki o wolność Ojczyzny i przekazali ją przyszłym pokoleniom.

Ceremonia państwowego pochówku dowódców i uczestników powstania styczniowego
22 listopada 2019 r. (piątek), Wilno