Bernard Ładysz odznaczony Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości
Za zasługi dla niepodległej Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości odznaczeni zostali: poeta Przemysław Dakowicz, piosenkarka Halina Frąckowiak, historyk sztuki Izabella Galicka, twórca Ośrodka Karta Zbigniew Gluza, Maria i Marek Jastrzębscy z wydawnictwa LTW, aktor, założyciel Teatru Kamienica Emilian Kamiński, pisarz Marek Krajewski, śpiewak operowy Bernard Ładysz, dyrygent i kompozytor Jerzy Maksymiuk, wokalistka Krystyna Prońko, reżyser Włodzimierz Staniewski i reżyser, twórca Teatru Nie Teraz Antoni Żak.
W czasie uroczystości prezydent mówił, że praca odznaczonych osób ma wielkie znaczenie dla dzisiejszego państwa polskiego. Podkreślał, że na szczególne uhonorowanie ze strony państwa zasługują ci, którzy gloryfikują wzorce patriotyczne. Twórcy ci „włożyli swój wyraźny wkład, pozostawiając niezatarty ślad na dzisiejszej Rzeczpospolitej takiej, jaką ona jest, jak chcemy, żeby ona była – coraz piękniejszą, coraz mocniejszą, ale też coraz piękniej ukształtowaną w sensie kulturowym” – dodał prezydent. Andrzej Duda mówił też, że ludzie kultury odgrywają ważną rolę państwotwórczą. „To jest coś, bez czego prawdopodobnie przez 123 lata zaborów nie przetrwalibyśmy jako naród. Wkład kultury w rozwój społeczności narodowej i w budowanie później odrodzonego państwa, w to, jak ono będzie kształtowane, jakie będą postawy, jest nie do przecenienia” – powiedział prezydent.
Odznaczony Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości Bernard Ładysz urodził się 24 lipca 1922 r. w Wilnie, na Zarzeczu, przy ul. Połockiej 1. Był najmłodszym spośród trzech synów. Wyrósł w tradycji wspólnego śpiewania i muzykowania. Wszyscy członkowie rodziny należeli do chóru „Harfa” przy kościele o. bernardynów w Wilnie. W okresie okupacji niemieckiej był członkiem AK, w lipcu 1944 r. uczestniczył w operacji „Ostra Brama”. 7 lipca 1944 r. w wyniku zasadzki dostał się do niewoli i został wywieziony do obozu pracy przy wyrębie drzew w Kałudze, gdzie przebywał do 1946 roku.
Po powrocie do Polski podjął w latach 1946-1948 studia wokalne w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Karierę solisty rozpoczął w Zespole Reprezentacyjnym Wojska Polskiego, był następnie solistą Opery Warszawskiej i Teatru Wielkiego w Warszawie. W 1956 r. zwyciężył w międzynarodowym konkursie śpiewaczym w Vercelli, gdzie zdobył najwyższą nagrodę. Wtedy też rozpoczęła się jego międzynarodowa kariera. Występował i odnosił sukcesy na wszystkich kontynentach. Jako pierwszy polski artysta wykonał partię solową w kompletnym nagraniu opery przez wielką światową firmę fonograficzną Columbia, występując w 1959 r. obok Marii Callas w nagraniu Łucji z Lammermooru pod dyrekcją Tullio Serafina.
Śpiewał na prawie wszystkich kontynentach. Można go było zobaczyć i usłyszeć m.in. w „Eugeniuszu Onieginie”, „Cyruliku Sewilskim”, „Don Giovannim” czy „Aidzie”. Występował również w polskich filmach fabularnych, m.in. „Lalce” (1968), „Ziemi obiecanej” (1974), „Dolinie Issy” (1982) oraz „Ogniem i mieczem” (1999).
Został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Zawsze z ogromną miłością i tęsknotą wypowiada się o swoim rodzinnym mieście. „W Wilnie jestem tak zakochany, że chciałbym tam złożyć swe stare kości. Żona zresztą też wilnianka… Trudno mówić o tym mieście w dwóch zdaniach. Kocham je i poza nim nic dla mnie nie istnieje. To miasto jest jak dobry chleb” – powiedział w jednym z wywiadów.
Na podstawie: prezydent.pl., IAR, culture.pl
