Będą kolejni polscy błogosławieni

Hanna Chrzanowska - Czcigodna Służebnica Boża, pielęgniarka, pionierka pielęgniarstwa społecznego i parafialnego, bliska współpracownica kardynała Karola Wojtyły - urodziła się 7 października 1902 r. w Warszawie. Była córką Wandy Szlenkier i Ignacego Chrzanowskiego, wybitnego profesora literatury polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim, którego dalekie kuzynostwo łączyło z Joachimem Lelewelem i Henrykiem Sienkiewiczem.

Ojciec, wielki humanista i erudyta, wpoił córce miłość do słowa pisanego i wrażliwość na jego piękno. Matka Wanda pochodziła ze znanej warszawskiej rodziny Szlenkierów zaangażowanej w sprawy społeczne. W domu wspierano ubogich, organizowano kolonie dla sierot, kwesty. "Wzrastałam w atmosferze pomocy drugim" - pisała Hanna w swoich pamiętnikach. 

Jako osiemnastolatka rozpoczęła kurs dla pielęgniarek, organizowany przez amerykański Czerwony Krzyż. Zrezygnowała ze studiów, wstąpiła do Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa i rozpoczęła drogę, która okazała się jej życiową misją i powołaniem: drogę służby cierpiącym, wykluczonym i chorym.

Po studiach w kraju i za granicą wykorzystała swe umiejętności pielęgniarskie w czasie II wojny światowej. Po wybuchu wojny w 1939 r. przyjechała do Krakowa. Z narażeniem życia pomagała uchodźcom, chorym i więźniom. Szczególną troską objęła osierocone dzieci, również z rodzin żydowskich, szukając dla nich schronienia i rodzin zastępczych.

Los jej nie szczędził. W obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen w 1940 r. zmarł jej ojciec, a kilka miesięcy później w Katyniu sowieci zamordowali jej brata.

Po wojnie, przy poparciu Karola Wojtyły, zakładała przy krakowskich parafiach placówki pielęgniarskie. Była wychowawczynią pielęgniarek i położnych, prekursorką pielęgniarstwa rodzinnego. Doznawała represji ze strony komunistów.

Przyszły papież Jan Paweł II uważał Hannę za niezwykłą kobietę, a ona traktowała go jak swojego duchowego przewodnika. Po jej śmierci w 1973 r. to właśnie kardynał Karol Wojtyła prowadził kondukt żałobny.

Proces beatyfikacyjny Hanny Chrzanowskiej rozpoczął się 3 listopada 1998 roku. 1 października 2015 r. papież Franciszek promulgował dekret o heroiczności cnót Hanny Chrzanowskiej, odtąd przysługuje jej tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej, zaś 7 lipca 2017 podpisał dekret uznający cud za jej wstawiennictwem - mieszkaniec Krakowa cudownie pokonał tętniaka mózgu i nawrócił się na wiarę katolicką.

Papież Franciszek w piątek, 7 lipca zatwierdził również dekret beatyfikacyjny stwierdzający heroiczność cnót m.in. br. Alojzego Kosiby z Zakonu Braci Mniejszych.

Urodzony 29 czerwca 1855 r. Alojzy Kosiba (właściwie Piotr Kosiba) z uwagi na trudną sytuację materialną rodziny, z której pochodził, nie mógł zgłębiać nauk, nauczył się więc rzemiosła szewskiego. W 1878 r. wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych. Głównym zajęciem brata Kosiby było tradycyjne dla zakonu franciszkańskiego kwestowanie. W bardzo trudnych warunkach ekonomicznych br. Alojzy niezmordowanie kwestował na klasztor. Kwesty zajmowały mu od 5-6 miesięcy w roku. Swoją postawą budził podziw, szacunek i zaufanie zarówno u kapłanów, jak i u świeckich. Zmarł 4 stycznia 1939 r. w Wieliczce.

Łaski zdziałane za pośrednictwem br. Alojzego Kosiby skłoniły ojców franciszkanów do poczynienia starań w celu wyniesienia go na ołtarze. Proces informacyjny 13 maja 1963 w siedzibie metropolitów krakowskich rozpoczął ówczesny wikariusz kapitulny bp Karol Wojtyła, który po zbadaniu dokumentacji oraz przesłuchaniu około 50 świadków jego życia zamknął to postępowanie 10 maja 1966, po czym akta zostały przekazane Stolicy Apostolskiej.

4 czerwca 2004 Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych wydała dekret o ważności postępowania informacyjnego, co było powodem wydania w 2007 tzw. Positio. 

7 lipca 2017 r. papież Franciszek podpisał dekret stwierdzający heroiczność cnót br. Alojzego Kosiby.

Na podstawie: KAI, IAR, pl.wikipedia.org, pl.radiovaticana.va